นิทานอีสปเรื่อง ลากับหนังสิงโต (The Ass in the Lion's Skin)

The Ass in the Lion's Skin

นิทานอีสปเรื่อง ลากับหนังสิงโต

A foolish ass once found the skin of a lion which the hunters had forget in the forest. 

นิทานอีสปเรื่อง ลากับหนังสิงโต

He covered himself  with the skin, then tried to make the other animals afraid of him. He was a proud  that day and when he saw a fox.

นิทานอีสปเรื่อง ลากับหนังสิงโต

He hoped to surprise  the fox by making a loud lion sound. However, the only sound his mouth could make was his own high and brayed voice.  Animals come up and gave him a sound cudgeling for the fright he had caused. The fox knew this voice which he had heard before, and he said, "I probably would have been afraid if had not already heard your foolish voice."

    “Those who assume  a character not to them generally betray themselves by overacting.”

  

นิทานเรื่อง ลากับหนังสิงโต (The Ass in the Lion's Skin)

A foolish ass once found the skin of a lion which the hunters had forget in the forest. He covered himself  with the skin, then tried to make the other animals afraid of him.

ลาโง่ตัวหนึ่งไปพบกับหนังของสิงโต ซึ่งนายพรานได้ลืมไว้ที่ในป่า มันได้เอาหนังสิงโตนั้นมาคลุมตัวของมัน แล้วพยายามที่จะทำให้สัตว์ป่าต่างๆ ที่พบเห็นและเข้าไปใกล้ต่างพากันความหวาดกลัว

He was a proud  that day and when he saw a fox. He hoped to surprise the fox by making a loud lion sound.

วันนั้นมันมีความภาคภูมิใจในตนเองเป็นอันมาก และเมื่อมันได้มองเห็นสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่ง มันเกิดความต้องการที่จะทำให้สุนัขจิ้งจอกหวาดกลัวในตัวมันมากขึ้นนั่นเอง มันจึงร้องออกไปเสียงดังเลียนแบบเสียงของสิงโต

However, the only sound his mouth could make was his own high and brayed voice. Animals come up and gave him a sound cudgeling for the fright he had caused. 

อย่างไรก็ตามเสียงที่มันได้ร้องออกไปนั้น มันเป็นเสียงที่ต่ำ ฟังยังไงก็เป็นเสียงร้องของลาชัด ๆ พวกสัตว์ป่าทั้งหลาย จึงพากันไล่เอากระบองหวดมันกันเป็นการใหญ่โทษฐานที่เป็นต้นเหตุทำให้พวกมันต้องตกใจ

The fox knew this voice which he had heard before, and he said,
"I probably would have been afraid if had not already heard your foolish voice."

สุนัขจิ้งจอกรู้จักเสียงนี่เพราะมันเคยได้ยินมาก่อน มันจึงพูดขึ้นว่า
"ข้าอาจจะหวาดกลัวนะ ถ้าเมื่อก่อนข้าไม่เคยได้ยินเสียงร้องแย่ ๆ โง่ ๆ ของแก"

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“Those who assume a character not to them generally betray themselves by overacting.”

"ผู้ที่ชอบเสแสร้งและหลอกลวง ในสิ่งที่เกินจริง ย่อมลืมตนจนคนอื่นจับผิดได้เสมอ"  

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary)

foolish (adj.)  =  โง่ , เบาปัญญา

afraid (adj.)  =  กลัว

proud (adj.)  =  ภูมิใจในตนเอง

surprise (v.)  =  ทำให้ประหลาดใจ

bray (v.)  =  เสียงร้องของลา

probably (adv.)  =  อย่างน่าจะเป็นไปได้

assume  (v.)  =  ทึกทักเอา, คิดว่าเป็นจริง

betray (v.)  =  ทรยศ, หักหลัง

overacting (v.)  =  แสดงท่าทางมากเกินไป

cudgel (v.)  =  ตีด้วยไม้ตะบอง

Credit :  http://sukumal.brinkster.net