นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว (The Selfish Giant)

The Selfish Giant

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

A giant who lived in a big house had a beautiful garden, but he never let anyone enter his garden. Whenever he was away, children would come there to play.

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

One day, the giant decided to visit his friend and left for the neighbouring kingdom. The giant came back from his friend’s place after seven years. 

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

Seeing the children play in his garden, he angrily chased them away and built a high wall around the garden.

After the children stopped coming to the garden, the trees and flowers were so sad that they lost their beauty and were covered with snow and frost. 

No birds came to sing there. Spring was everywhere but in the giant’s garden it was still winter.

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

One morning, the giant saw children playing in the garden. They had entered through a small hole in the wall. And spring arrived in the garden at last to express its happiness on seeing the children again.

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

The giant realised that he had been selfish and was very sorry for what he had done. He let the children play in the garden every day. 

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

The giant’s favourite among the children was a little boy who had kissed him when he helped him to get on top of the tree. But the little boy stopped coming to the garden and the giant was very sad.

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

Many years passed and the giant grew old and weak. One winter morning, the giant saw the same boy under a tree. He ran down to the boy in joy. 

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

The boy was an angel who had come to take the giant to the garden of Paradise as a reward for letting him play in his garden.

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

The Selfish Giant (ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว)

A giant who lived in a big house had a beautiful garden, but he never let anyone enter his garden. Whenever he was away, children would come there to play.

ยักษ์ตนหนึ่งอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่มีสวนสวยงาม แต่เขากลับไม่เคยให้ใครได้เข้าไปยังสวนแห่งนี้ เวลาใดที่เขาไม่อยู่เด็กๆ มักจะเข้ามาเล่นในสวนแห่งนี้

One day, the giant decided to visit his friend and left for the neighbouring kingdom. The giant came back from his friend’s place after seven years. Seeing the children play in his garden, he angrily chased them away and built a high wall around the garden.

อยู่มาวันหนึ่ง ยักษ์ตัดสินใจไปเยี่ยมเพื่อนของเขา และ ปล่อยบ้านทิ้งไว้ ยักษ์กลับบ้านหลังจากไปอาศัยอยู่กับเพื่อนเป็นเวลาเจ็ดปี เขาเห็นเด็กๆ เล่นอยู่ในสวนของตนเอง และไล่เด็กเหล่านั้นให้ออกไปอย่างเกรี้ยวกราด อีกทั้งยังสร้างกำแพงสูงล้อมรอบสวนเอาไว้

After the children stopped coming to the garden, the trees and flowers were so sad that they lost their beauty and were covered with snow and frost. No birds came to sing there. Spring was everywhere but in the giant’s garden it was still winter.

หลังจากที่ไม่มีเด็กๆ เข้ามาเล่นในสวน บรรดาต้นไม้และ ดอกไม้รู้สึกเศร้าสร้อย พวกมันไม่สวยงามเบ่งบาน รวมถึงถูกปกคลุมไปด้วยหิมะและน้ำค้างแข็ง ไม่มีเหล่านกมาร้องเพลงบริเวณนี้เหมือนเช่นเคย ฤดูใบไม้ผลิเกิดขึ้นทั่วทุกที่ ในขณะที่สวนของยักษ์แห่งนี้ยังคงเป็นฤดูหนาว

One morning, the giant saw children playing in the garden. They had entered through a small hole in the wall. And spring arrived in the garden at last to express its happiness on seeing the children again.

เช้าวันหนึ่ง ยักษ์เห็นเด็กๆ กำลังเล่นอยู่ในสวนของตน เด็กเหล่านั้นเข้ามาในสวนโดยลอดผ่านช่องเล็กๆ ของกำแพง ฤดูใบไม้ผลิจึงมาถึงสวนในที่สุดเพื่อแสดงถึงความสุขที่ได้เห็นเด็กๆ อีกครั้ง

The giant realised that he had been selfish and was very sorry for what he had done. He let the children play in the garden every day. The giant’s favourite among the children was a little boy who had kissed him when he helped him to get on top of the tree. But the little boy stopped coming to the garden and the giant was very sad.

ยักษ์จึงตระหนักได้ว่าตนเองนั้นช่างเป็นยักษ์ที่เห็นแก่ตัว และ เสียใจอย่างมากกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไป เขาจึงอนุญาตให้เด็กๆ เข้ามาเล่นในสวนได้ทุกวัน เขาชอบมากที่สุดตอนที่เขาช่วยเด็กชายคนหนึ่งขึ้นไปอยู่บนยอดต้นไม้แล้วเด็กคนนี้ก็จูบเขา แต่เด็กชายคนนี้กลับไม่ได้มาที่สวนนี้อีก ซึ่งทำให้ยักษ์รู้สึกเศร้าเป็นอย่างมาก

Many years passed and the giant grew old and weak. One winter morning, the giant saw the same boy under a tree. He ran down to the boy in joy. The boy was an angel who had come to take the giant to the garden of Paradise as a reward for letting him play in his garden.

หลายปีผ่านไป ยักษ์แก่ตัวขึ้นและอ่อนแอ ในเช้าวันหนึ่งของฤดูหนาว ยักษ์เห็นเด็กชายคนเดิมอยู่บริเวณใต้ต้นไม้ เขาวิ่งลงไปหาเด็กชายคนนั้นอย่างมีความสุข เด็กชายคนนี้ คือ เทวทูตน้อยที่มารับยักษ์ไปยังสวนบนสรวงสวรรค์ เพราะถือเป็นรางวัล ที่ยักษ์ให้เขาได้เขามาเล่นในสวน

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary) 

neighbouring (adj.)  = เพื่อนบ้าน

kingdom (n.)  =  อาณาจักร

Spring (n.)  =  ฤดูใบไม้ผลิ

Winter (n.)  = ฤดูหนาว

express (v.)  =  แสดง

favorite (adj.)  =  ที่ชื่นชอบ, ที่โปรดปราน

weak (adj.)  =  อ่อนแอ

paradise (n.)  =  สวรรค์

reward (n.)  =  รางวัล

Credit:// https://shortstoriesshort.com/story/the-selfish-giant/

นิทานเรื่อง หนูน้อยผมทองกับหมีสามตัว (Goldilocks and the Three Bears)

Goldilocks and the Three Bears

นิทานเรื่อง หนูน้อยผมทอง กับหมีสามตัว

Goldilocks was a playful little girl who had lovely golden hair and that is why she was called Goldilocks.

One day, while roaming the woods, she saw a pretty cottage. She went inside and saw three bowls of porridge on the table. 

นิทานเรื่อง หนูน้อยผมทอง กับหมีสามตัว

Tasting the porridge in the biggest bowl she said, “This porridge is too hot!” She tasted some porridge from the second bowl and said, “This porridge is too cold!” Then tasting some porridge from the third bowl she said, “This porridge is just right!” and she ate all of it. 

After that Goldilocks felt sleepy, so she went upstairs where she saw three beds. She lay on the first bed and said, “This bed is too hard!” 

นิทานเรื่อง หนูน้อยผมทอง กับหมีสามตัว

She lay on the second bed and said, “This bed is too soft!” 

นิทานเรื่อง หนูน้อยผมทอง กับหมีสามตัว

Finally, she lay on the third bed and said, “This bed is just right!” And so, Goldilocks curled up and went to sleep.

นิทานเรื่อง หนูน้อยผมทอง กับหมีสามตัว

The cottage actually belonged to three bears. When they came home in the evening, the three bears saw that someone had been there. Mama and Papa Bear ate their porridge but the little bear wailed, “There is nothing left in my bowl!”

นิทานเรื่อง หนูน้อยผมทอง กับหมีสามตัว

When they went upstairs to sleep, Papa Bear and Mama Bear found their beds had been used. Papa Bear shouted, “Someone has been sleeping in my bed!” Then, Mama Bear cried, “Someone has been sleeping in my bed!” The little bear saw Goldilocks sleeping in his bed and squealed, “Someone is still sleeping in my bed!”

นิทานเรื่อง หนูน้อยผมทอง กับหมีสามตัว

Goldilocks awoke and seeing the three bears, she screamed "Help! " and she jumped up in fright and ran out of the door, never to be seen in the woods ever again!

นิทานเรื่อง หนูน้อยผมทอง กับหมีสามตัว

Goldilocks and the Three Bears 

Goldilocks was a playful little girl who had lovely golden hair and that is why she was called Goldilocks.

สาวน้อยซุกซนผมทอง ถูกเรียกขานในนามโกลดิล็อค

One day, while roaming the woods, she saw a pretty cottage. She went inside and saw three bowls of porridge on the table. 

วันหนึ่ง ขณะที่กำลังเดินเล่นในป่า เธอเห็นกระท่อมแสนสวยหลังหนึ่ง จึงเข้าไปข้างในกระท่อมและพบว่ามีข้าวต้มสามถ้วยวางอยู่บนโต๊ะ

Tasting the porridge in the biggest bowl she said, “This porridge is too hot!” She tasted some porridge from the second bowl and said, “This porridge is too cold!” Then tasting some porridge from the third bowl she said, “This porridge is just right!” and she ate all of it. 

โกลดิล็อค จึงชิมข้าวต้มถ้วยใหญ่ที่สุด แล้วกล่าวว่า "ข้าวต้มถ้วยนี้ร้อนเกินไป!" เธอหันไปตักชิมข้าวต้มในถ้วยที่สองพร้อมกล่าวว่า "ข้าวต้มถ้วยนี้ก็เย็นเกินไป!" จากนั้นจึงตักชิมข้าวต้มในถ้วยที่สามและเอ๋ยว่า "ข้าวต้มถ้วยนี้อุ่นกำลังดี!" และก็กินมันจนหมดถ้วย

After that Goldilocks felt sleepy, so she went upstairs where she saw three beds. She lay on the first bed and said, “This bed is too hard!” She lay on the second bed and said, “This bed is too soft!” Finally, she lay on the third bed and said, “This bed is just right!” And so, Goldilocks curled up and went to sleep.

เมื่อกินเสร็จหนูน้อยผมทองโกลดิล็อค รู้สึกง่วงนอน เธอเดินขึ้นไปยังชั้นบน และ พบว่ามีเตียงนอนอยู่สามหลัง เธอล้มตัวลงนอนในเตียงแรกและพูดว่า "เตียงหลังนี้ช่างแข็งเสียเหลือเกิน!" แล้วลุกไปนอนบนเตียงหลังที่สองพร้อมเอ๋ยว่า "เตียงหลังนี้ก็ดันนุ่มเกินไป!" สุดท้ายก็ย้ายไปนอนยังเตียงหลังที่สามแล้วกล่าวว่า "เตียงหลังนี้นุ่มกำลังดี!" จากนั้นเธอก็นอนขดตัวหลับไป

The cottage actually belonged to three bears. When they came home in the evening, the three bears saw that someone had been there. Mama and Papa Bear ate their porridge but the little bear wailed, “There is nothing left in my bowl!”

อันที่จริงกระท่อมหลังนี้เป็นของครอบครัวหมีสามตัว ขณะที่พวกมันกลับเข้าบ้านมาในตอนเย็น หมีทั้งสามพบว่ามีใครบางคนเข้ามาในบ้านของพวกมัน แม่หมีและพ่อหมีกินข้าวต้ม แต่ลูกหมีร้องโอดครวญว่า "ถ้วยของหนูไม่มีข้าวต้มเหลืออยู่เลย!"

When they went upstairs to sleep, Papa Bear and Mama Bear found their beds had been used. Papa Bear shouted, “Someone has been sleeping in my bed!” Then, Mama Bear cried, “Someone has been sleeping in my bed!” The little bear saw Goldilocks sleeping in his bed and squealed, “Someone is still sleeping in my bed!”

เมื่อพวกมันขึ้นไปยังชั้นบนเพื่อนอนพักผ่อน พ่อหมีและแม่หมี รู้ว่ามีใครมานอนบนเตียงของพวกมัน พ่อหมีตะโกน "ใครมานอนบนเตียงของข้า!" ต่อมาแม่หมีก็ร้องขึ้นว่า "ใครมานอนบนเตียงของฉัน!" ลูกหมีน้อยเห็น หนูน้อยโกลดิล็อคกำลังนอนอยู่บนเตียงของมันจึงร้องเสียงแหลมขึ้นว่า "มีคนกำลังนอนอยู่บนเตียงของหนู!"

Goldilocks awoke and seeing the three bears, she screamed "Help! " and she jumped up in fright and ran out of the door, never to be seen in the woods ever again!

สาวน้อยโกลดิล็อคตื่นขึ้น และเห็นหมีสามตัว เธอจึงกรีดร้อง "ช่วยด้วย!" กระโดดเด้งขึ้นจากเตียงด้วยความตกใจ และวิ่งออกนอกประตูไป โดยที่ไม่เคยเห็นเธอเข้าไปในป่าอีกเลยหลังจากนั้น!. 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

"one should never intrude someone's privacy."

"ไม่ควรล้วงล้ำความเป็นส่วนตัวของผู้อื่น"

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary) 

playful (adj.)  =  ซุกซน, สนุกสนาน 

cottage (n.)  =  กระท่อม 

porridge (n.)  =  ข้าวต้ม 

upstairs (adj.)  =  ชั้นบน 

curled up (v.)  =  ขดตัว 

wail (v.)  =  คร่ำครวญ, โอดครวญ 

squeal (v.)  =  ส่งเสียงร้อง, ร้องเสียงแหลม 

scream (v.)  =  กรีดร้อง 

fright (n.)  =  ตระหนกตกใจ

Credit:// https://shortstoriesshort.com/story/goldilocks/

นิทานเรื่อง นักศึกษาสี่คน (The Four Students)

The Four Students

นิทานเรื่อง นักศึกษาสี่คน

There were four friends who hated studying. They partied all night before their exams and planned to skip the test by lying to the professor. 

นิทานเรื่อง  นักศึกษาสี่คน

So they went to the dean and told him that they had been to a wedding the previous night and on their way back, they had a flat tire. They continued to say that they had to push the car all the way back, as they didn’t have a spare tire and hence, were not in a position to write the exam.

นิทานเรื่อง  นักศึกษาสี่คน

The dean listened and agreed to let them take the test on a later date. Happy that they got a second chance, the four friends studied hard and were ready for the exam. On exam day, the dean asked the students to sit in separate classrooms, which the students agreed to.

นิทานเรื่อง  นักศึกษาสี่คน

The examination paper had only two questions, for a total of 100 marks. The questions were thus:

1. Your name:

2. Which tire of the car burst: a) Front left b) Front right c) Rear left d) Rear right

The Four Students (นิทานเรื่อง นักศึกษาสี่คน)

There were Four Friends Who Hated Studying. They Partied All Night Before Their Exams And Planned To Skip The Test By Lying To The Professor. So They Went To The Dean And Told Him That They Had Been To A Wedding The Previous Night And On Their Way Back, They Had A Flat Tire. They Continued To Say That They Had To Push The Car All The Way Back, As They Didn’t Have A Spare Tire And Hence, Were Not In A Position To Write The Exam.

มีนักศึกษาสี่คนเป็นเพื่อนกัน และไม่ชอบการเรียนหนังสือ พวกเขาออกไปเที่ยวสังสรรค์กันทุกคืนก่อนสอบ และวางแผนกันว่าจะไม่เข้าสอบโดยการโกหกอาจารย์ เมื่อคิดเช่นนั้นพวกเขาจึงไปพบกับคณบดีและแจ้งต่อคณบดีว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาพวกเขาไปงานเลี้ยงแต่งงาน และระหว่างทางกลับยางรถยนต์เกิดแบน ทั้งสี่คนยังคงเล่าต่อว่า พวกเขาจึงต้องเข็นรถกันตลอดทางกลับบ้านเพราะไม่มียางสำรอง จึงเป็นเหตุผลให้พวกเขาไม่สามารถมาเข้าสอบได้

The dean listened and agreed to let them take the test on a later date. Happy that they got a second chance, the four friends studied hard and were ready for the exam. On exam day, the dean asked the students to sit in separate classrooms, which the students agreed to.

เมื่อคณบดีได้ฟังเรื่องราวแล้ว จึงอนุญาตให้นักศึกษาทั้งสี่คนได้สอบในวันถัดมา พวกเขามีความสุขที่ได้มีโอกาสสอบอีกครั้ง ทั้งสี่คนติวเข้มอย่างหนักและพร้อมสำหรับการเข้าสอบ ในวันสอบ คณบดีบอกให้นักศึกษาทั้งสี่คนนั่งแยกกันในห้องเรียนซึ่งทุกคนก็ยินดีทำตาม

The examination paper had only two questions, for a total of 100 marks. The questions were thus:

1. Your name:

2. Which tire of the car burst: a) Front left b) Front right c) Rear left d) Rear right

กระดาษข้อสอบมีเพียงสองคำถามเท่านั้น ซึ่งมีคะแนนรวม 100 คะแนน โดยคำถามคือ

1. ชื่อ-สกุล ของคุณ :

2. ล้อยางรถยนต์ด้านไหนที่ระเบิด : ก) ล้อหน้าซ้าย  ข) ล้อหน้าขวา  ค) ล้อหลังซ้าย  ง) ล้อหลังขวา

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

"You may be smart, but there are people smarter than you in the world."

"คุณอาจจะเป็นคนฉลาด แต่ก็มีคนอีกมากมายบนโลกนี้ที่ฉลาดกว่าคุณ"

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary)

professor (n)  =  อาจารย์

Dean (n)  =  คณบดี

burst (v)  =  ระเบิด

spare (adj.)  =  สำรอง

separate (v)  =  แยก

Credit://https://www.momjunction.com/articles/moral-stories-for-kids_00369197/

นิทานนานาชาติเรื่อง แจ๊คกับต้นถั่ว (Jack and the Beanstalk)

Jake and the Beanstalk

นิทานนานาชาติเรื่อง แจ๊คกับต้นถั่ว

Once upon a time there was a boy called Jack. He lived with his mother. They were very poor. All they had was a cow. One morning, jack's mother told Jake to take their cow to market and sell her.  

นิทานนานาชาติเรื่อง แจ๊คกับต้นถั่ว

นิทานนานาชาติเรื่อง แจ๊คกับต้นถั่ว

On the way, Jake met a man. He gave Jake some magic beans for the cow.  Jake took the beans and went back home. 

นิทานนานาชาติเรื่อง แจ๊คกับต้นถั่ว

When Jake's mother saw the beans she was very angry. She threw the beans out of the window.

นิทานนานาชาติเรื่อง แจ๊คกับต้นถั่ว

The next morning, Jake looked out of thw window. There was a giant beanstalk. He went outside and started to climb the beanstalk. He climbed up to the sky through to the clouds.

นิทานนานาชาติเรื่อง แจ๊คกับต้นถั่ว

นิทานนานาชาติเรื่อง แจ๊คกับต้นถั่ว

Jake saw a beautiful castle. He went inside. Jack heard a voice "Fee, Fi, Fo, Fum!" Jake ran into a cupboard. An enormous giant came into the room and sat down. On the table, there was a hen and a golden harp. "Lay!" said the giant. The hen laid an egg. It was made of gold.

"Sing!" said the giant. The harp began to sing.

นิทานนานาชาติเรื่อง แจ๊คกับต้นถั่ว

นิทานนานาชาติเรื่อง แจ๊คกับต้นถั่ว

Soon the giant was asleep. Jake jumped out of the cupboard. He took the hen and the harp. Suddenly, the harp sang "Help,  master!" The giant woke up and shouted. "Fee, Fi, Fo, Fum!"

นิทานนานาชาติเรื่อง แจ๊คกับต้นถั่ว

Jake ran and started climbing down the beanstalk. The giant came down after him. 

Jake shouted, "Mother! Help!" 

นิทานนานาชาติเรื่อง แจ๊คกับต้นถั่ว

Jake's mother took an axe and chopped down the beanstalk. The giant fell and crashed to the ground. 

นิทานนานาชาติเรื่อง แจ๊คกับต้นถั่ว

Nobody ever saw him again. With the golden eggs and the magic harp, Jake and his mother lived happily ever after.

Jake and the Beanstalk (แจ๊คกับต้นถั่ว)

Once upon a time there was a boy called Jack. He lived with his mother. They were very poor. All they had was a cow. 

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเด็กชายคนหนึ่งชื่อว่า "แจ๊ค" เขาอาศัยอยู่กับแม่ พวกเขายากจนมาก สมบัติเพียงชิ้นเดียวที่พวกเขามี คือ วัวหนึ่งตัว 

One morning, jack's mother told Jake to take their cow to market and sell her.  On the way, Jake met a man. He gave Jake some magic beans for the cow.  Jake took the beans and went back home. When Jake's mother saw the beans she was very angry. She threw the beans out of the window.

เชัาวันหนึ่ง แม่บอกให้แจ็คเอาวัวไปขายที่ตลาดระหว่างทาง แจ๊คได้พบกับชายคนหนึ่ง เขาได้ให้เมล็ดถั่ววิเศษแก่แจ๊คเพื่อแลกกับวัว แจ๊ครับเอาเมล็ดถั่วและกลับบ้าน เมื่อแม่ของแจ๊คเห็นเมล็ดถั่ว เธอรู้สึกโกรธมาก และ หยิบเมล็ดถั่วขว้างออกไปนอกหน้าต่าง

The next morning, Jake looked out of thw window. There was a giant beanstalk. He went outside and started to climb the beanstalk. He climbed up to the sky through to the clouds.

เช้าวันรุ่งขึ้น แจ๊คมองออกไปนอกหน้าต่าง พบว่ามีต้นถั่วขนาดใหญ่ต้นหนึ่ง เขาออกไปข้างนอกและเริ่มปีนต้นถั่วขึ้นไปบนฟ้าผ่านก้อนเมฆมากมาย

Jake saw a beautiful castle. He went inside. Jack heard a voice "Fee, Fi, Fo, Fum!" Jake ran into a cupboard. An enormous giant came into the room and sat down. On the table, there was a hen and a golden harp. "Lay!" said the giant. The hen laid an egg. It was made of gold.

"Sing!" said the giant. The harp began to sing.

แจ๊คมองเห็นปราสาทแสนสวย เขาเดินเข้าไปในปราสาท และได้ยินเสียง "ฟี ไฟ โฟ ฟำ!" แจ๊คจึงวิ่งเข้าไปแอบในตู้ ยักษ์ใหญ่ตนหนึ่งเข้ามาในห้องและนั่งลง มีแม่ไก่หนึ่งตัว และ พิณทองคำอีกตัวหนึ่งอยู่บนโต๊ะ

"ออกไข่" ยักษ์พูด แล้วแม่ไก่ก็ออกไข่ทองคำออกมา

"บรรเลง" ยักษ์พูด พิณก็เริ่มบรรเลงเพลง

Soon the giant was asleep. Jake jumped out of the cupboard. He took the hen and the harp. Suddenly, the harp sang "Help,  master!" The giant woke up and shouted. "Fee, Fi, Fo, Fum!"

ไม่นานต่อมา ยักษ์นอนหลับ แจ๊คจึงกระโดดออกมาจากตู้ เชาอุ้มแม่ไก่และฉวยคว้าพิณทองคำไป ทันใดนั้น พิณร้องขึ้นมาว่า "ช่วยด้วย เจ้านาย!" ยักษ์สะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วร้องออกมาว่า "ฟี ไฟ โฟ ฟำ"

Jake ran and started climbing down the beanstalk. The giant came down after him. Jake shouted, "Mother! Help!" Jake's mother took an axe and chopped down the beanstalk. The giant fell and crashed to the ground. Nobody ever saw him again. With the golden eggs and the magic harp, Jake and his mother lived happily ever after.

แจ๊ควิ่งหนีและปีนลงจากต้นถั่ว ยักษ์ปีนต้นถั่วตาทลงมา แจ๊คจ้องตะโกน " แม่! ช่วยด้วย!" แม่ของแจ๊ครีบหยิบเอาขวานมาฟันโค่นต้นถั่ว ยักษ์ตกลงมาและกระแทกเข้ากับพื้น ไม่มีใครเคยเห็นยักษ์ตนนั้นอีกเลย แจ๊คกับแม่อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเพราะมีไข่ทองคำและพิณวิเศษ

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary)

beanstalk (n.)  =  ต้นถั่ว

magic (adj.)  =  วิเศษ

castle (n.)  = ปราสาท

enormous (adj.) = ใหญ่โต, มโหฬาร

suddenly (adv.)  =  ทันใดนั้น

นิทานเรื่อง ต้นกุหลาบผู้เย่อหยิ่ง (The Proud Rose)

The Proud Rose

นิทานเรื่อง ต้นกุหลาบผู้เย่อหยิ่ง

Once upon a time there was a rose who was very proud of her beautiful looks. Her only disappointment was that she  grew next to an ugly cactus. Every day, the rose would insult the cactus on his looks while the cactus stayed quiet. 

นิทานเรื่อง ต้นกุหลาบผู้เย่อหยิ่ง

All the other plants in the garden tried to make the rose see sense, but she was too swayed by her own good looks.

นิทานเรื่อง ต้นกุหลาบผู้เย่อหยิ่ง

One summer, the well present in the garden grew dry and there was no water for the plants. The rose began to wilt. 

นิทานเรื่อง ต้นกุหลาบผู้เย่อหยิ่ง

She saw a sparrow dip her beak into the cactus for some water. Though ashamed, she asked the cactus if she too could have some water. 

นิทานเรื่อง ต้นกุหลาบผู้เย่อหยิ่ง

The kind cactus readily agreed and they both got through the tough summer as friends.

นิทานเรื่อง ต้นกุหลาบผู้เย่อหยิ่ง

The Proud Rose (ต้นกุหลาบผู้เย่อหยิ่ง)

Once upon a time there was a rose who was very proud of her beautiful looks. Her only disappointment was that she  grew next to an ugly cactus. Every day, the rose would insult the cactus on his looks while the cactus stayed quiet. 

กาลครั้งหนึ่ง มีกุหลาบหยิ่งยโส หลงในความสวยของตัวเองเอามากๆ อยู่ต้นหนึ่ง สิ่งเดียวเท่านั้นที่มันรู้สึกผิดหวัง นั่นก็คือ การเติบโตอยู่ข้างต้นกระบองเพชรแสนน่าเกลียดต้นหนึ่ง ในทุกวัน กุหลาบมักดูถูกเหยียดหยามถึงรูปลักษณ์ของกระบองเพชร ในขณะที่กระบองเพชรเลือกที่จะอยู่อย่างเงียบๆ

All the other plants in the garden tried to make the rose see sense, but she was too swayed by her own good looks.

ต้นไม้อื่นทุกต้นในสวนพยายามทำให้ต้นกุหลาบรู้สึกสำนึก แต่ต้นกุหลาบก็ยังคงหลงเอนเอียงทะนงตนว่าตัวเองดูดี

One summer, the well present in the garden grew dry and there was no water for the plants. The rose began to wilt. 

ในฤดูร้อนหนึ่ง สวนแห้งแล้งเพราะไม่มีน้ำสำหรับต้นไม้ ต้นกุหลาบจึงเริ่มเหี่ยวแห้ง

She saw a sparrow dip her beak into the cactus for some water. Though ashamed, she asked the cactus if she too could have some water. The kind cactus readily agreed and they both got through the tough summer as friends.

ต้นกุหลาบเห็นนกกระจอกใช้จะงอยปากเจาะเข้าไปในต้นกระบองเพชรเพื่อกินน้ำ แม้จะรู้สึกละอายแต่ต้นกุหลาบก็ยอมเอ่ยปากขอน้ำจากต้นกระบอกเพชร กระบอกเพชรผู้มัจิตใจที่ดีตอบตกลงด้วยความเต็มใจ ทั้งคู่ผ่านพ้นฤดูร้อนที่ยากลำบากได้เพราะมิตรภาพ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

"never judge someone by the way they look."

"อย่าตัดสินผู้อื่นจากสิ่งที่เห็นภายนอก"

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary) 

disappointment (n.)  =  ความผิดหวัง

insult (v.)  =  สบประมาท, ดูถูก

sway (v.)  =  เอนเอียง, ครอบงำ

wilt (v.)  =  เหี่ยวแห้ง, ร่วงโรย

sparrow (n.)  =  นกกระจอก

beak (n.)  =  จะงอยปาก

ashamed (adj.)  =  ละอาย

readily (adv.)  =  อย่างเต็มใจ

agreed (adj.)  =  ตกลง

Credit:// https://parentinghealthybabies.com/moral-story/

นิทานเรื่อง คนขายหมวกกับฝูงลิง ( The Cap Seller and The Monkeys)

The Cap Seller and The Monkeys

นิทานเรื่อง คนขายหมวกกับฝูงลิง

After spending a couple of days selling in the nearby village, the cap seller was on his way back to his village. He was carrying the caps. 

นิทานเรื่อง คนขายหมวกกับฝูงลิง

He was tired from all the standing and less sleep.

“Oh, I just will sleep for a bit and walk faster to reach the village!”

นิทานเรื่อง คนขายหมวกกับฝูงลิง

He found a big tree to sleep under.

Soon, the cap seller was fast asleep. After what seemed like hours, he woke up with a start.

นิทานเรื่อง คนขายหมวกกับฝูงลิง

He woke up to see all the caps gone, except for one.

นิทานเรื่อง คนขายหมวกกับฝูงลิง

“My caps! My caps! Who could have taken them?” he yelled aloud.

Just then, he heard chatterings from up the tree!

นิทานเรื่อง คนขายหมวกกับฝูงลิง

“Ah, those monkeys!” he cried.

As he thought about what he could do, he had an idea!

He picked the cap from the ground and wore it.

The monkeys observing him put on the caps too!

นิทานเรื่อง คนขายหมวกกับฝูงลิง

He removed his cap and threw it to the ground.

All the monkeys removed and threw the caps too!

นิทานเรื่อง คนขายหมวกกับฝูงลิง

The cap seller quickly picked up all the caps and walked as fast as he could towards his village.

The Cap Seller and The Monkeys (คนขายหมวกกับฝูงลิง)

After spending a couple of days selling in the nearby village, the cap seller was on his way back to his village. He was carrying the caps. 

คนขายหมวกเดินทางกลับหมู่บ้านตนเอง หลังจากออกมาขายของมาสองสามวันในระแวกหมู่บ้านใกล้เคียง เขากำลังแบกหมวกจำนวนมาก

He was tired from all the standing and less sleep.

เขาเหนื่อยจากการที่ต้องยืนตลอดเวลาและแทบไม่ได้นอนเลย

“Oh, I just will sleep for a bit and walk faster to reach the village!”

"โอ้ ฉันจะนอนสักหน่อยและเดินให้เร็วขึ้นเพื่อไปยังหมู่บ้าน"

He found a big tree to sleep under.

เขาหาต้นไม้ใหญ่เพื่อนอนพักใต้ต้นไม้

Soon, the cap seller was fast asleep. After what seemed like hours, he woke up with a start.

เพียงไม่นาน คนขายหมวกก็ม่อยหลับลงไปอย่างรวดเร็ว เขาหลับไปหลายชั่วโมงก่อนตื่นขึ้นมาเพื่อเริ่มเดินทางกลับ

He woke up to see all the caps gone, except for one.

เมื่อคนขายหมวกตื่นมาก็เห็นว่าหมวกของเขาหายไปหมดเหลือเพียงหมวกของตัวเอง

“My caps! My caps! Who could have taken them?” he yelled aloud.

"หมวกของฉัน! หมวกของฉัน! ใครมาเอาหมวกของฉันไป?" เขาตะโกนเสียงดัง

Just then, he heard chatterings from up the tree!

แล้วเขาก็ได้ยินเสียงคุยกันจากบนต้นไม้!

“Ah, those monkeys!” he cried.

"อ๊ะ, เจ้าลิงพวกนั้น!" เขาร้องออกมา

As he thought about what he could do, he had an idea!

ในตอนนั้นเขาคิดว่า เขาสามารถทำอะไรได้บ้าง แล้วเขาก็เกิดความคิดขึ้นมา!

He picked the cap from the ground and wore it.

เขาเก็บหมวกจากพื้น แล้วสวมมัน

The monkeys observing him put on the caps too!

เหล่าลิงจ๋อสังเกตสิ่งที่คนขายหมวกทำแล้วทำตาม!

He removed his cap and threw it to the ground.

เขาถอดหมวกของตัวเองแล้วโยนมันลงบนพื้น

All the monkeys removed and threw the caps too!

ลิงทุกตัวถอดหมวกแล้วก็เขวี้ยงลงบนพื้นเช่นกัน!

The cap seller quickly picked up all the caps and walked as fast as he could towards his village.

คนขายหมวกรีบเก็บหมวกทั้งหมดอย่างรวดเร็วและเดินอย่างเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้กลับหมู่บ้านของเขา

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

"Always choose your actions wisely."

"เลือกกระทำสิ่งต่างๆ อย่างชาญฉลาดเเสมอ"

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary) 

wisely (adv.) =  อย่างฉลาด

nearby (adj.)  =  ใกล้เคียง

except (v.)  =  ยกเว้น

observe (v.)  =  สังเกต

remove (v.)  =  นำออกไป

toward (prep) = ไปสู่, ไปยัง

Credit://https://parenting.flinto.in/child-development/moral-stories-kids