นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว (The Selfish Giant)

The Selfish Giant

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

A giant who lived in a big house had a beautiful garden, but he never let anyone enter his garden. Whenever he was away, children would come there to play.

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

One day, the giant decided to visit his friend and left for the neighbouring kingdom. The giant came back from his friend’s place after seven years. 

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

Seeing the children play in his garden, he angrily chased them away and built a high wall around the garden.

After the children stopped coming to the garden, the trees and flowers were so sad that they lost their beauty and were covered with snow and frost. 

No birds came to sing there. Spring was everywhere but in the giant’s garden it was still winter.

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

One morning, the giant saw children playing in the garden. They had entered through a small hole in the wall. And spring arrived in the garden at last to express its happiness on seeing the children again.

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

The giant realised that he had been selfish and was very sorry for what he had done. He let the children play in the garden every day. 

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

The giant’s favourite among the children was a little boy who had kissed him when he helped him to get on top of the tree. But the little boy stopped coming to the garden and the giant was very sad.

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

Many years passed and the giant grew old and weak. One winter morning, the giant saw the same boy under a tree. He ran down to the boy in joy. 

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

The boy was an angel who had come to take the giant to the garden of Paradise as a reward for letting him play in his garden.

นิทานเรื่อง ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว

The Selfish Giant (ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว)

A giant who lived in a big house had a beautiful garden, but he never let anyone enter his garden. Whenever he was away, children would come there to play.

ยักษ์ตนหนึ่งอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่มีสวนสวยงาม แต่เขากลับไม่เคยให้ใครได้เข้าไปยังสวนแห่งนี้ เวลาใดที่เขาไม่อยู่เด็กๆ มักจะเข้ามาเล่นในสวนแห่งนี้

One day, the giant decided to visit his friend and left for the neighbouring kingdom. The giant came back from his friend’s place after seven years. Seeing the children play in his garden, he angrily chased them away and built a high wall around the garden.

อยู่มาวันหนึ่ง ยักษ์ตัดสินใจไปเยี่ยมเพื่อนของเขา และ ปล่อยบ้านทิ้งไว้ ยักษ์กลับบ้านหลังจากไปอาศัยอยู่กับเพื่อนเป็นเวลาเจ็ดปี เขาเห็นเด็กๆ เล่นอยู่ในสวนของตนเอง และไล่เด็กเหล่านั้นให้ออกไปอย่างเกรี้ยวกราด อีกทั้งยังสร้างกำแพงสูงล้อมรอบสวนเอาไว้

After the children stopped coming to the garden, the trees and flowers were so sad that they lost their beauty and were covered with snow and frost. No birds came to sing there. Spring was everywhere but in the giant’s garden it was still winter.

หลังจากที่ไม่มีเด็กๆ เข้ามาเล่นในสวน บรรดาต้นไม้และ ดอกไม้รู้สึกเศร้าสร้อย พวกมันไม่สวยงามเบ่งบาน รวมถึงถูกปกคลุมไปด้วยหิมะและน้ำค้างแข็ง ไม่มีเหล่านกมาร้องเพลงบริเวณนี้เหมือนเช่นเคย ฤดูใบไม้ผลิเกิดขึ้นทั่วทุกที่ ในขณะที่สวนของยักษ์แห่งนี้ยังคงเป็นฤดูหนาว

One morning, the giant saw children playing in the garden. They had entered through a small hole in the wall. And spring arrived in the garden at last to express its happiness on seeing the children again.

เช้าวันหนึ่ง ยักษ์เห็นเด็กๆ กำลังเล่นอยู่ในสวนของตน เด็กเหล่านั้นเข้ามาในสวนโดยลอดผ่านช่องเล็กๆ ของกำแพง ฤดูใบไม้ผลิจึงมาถึงสวนในที่สุดเพื่อแสดงถึงความสุขที่ได้เห็นเด็กๆ อีกครั้ง

The giant realised that he had been selfish and was very sorry for what he had done. He let the children play in the garden every day. The giant’s favourite among the children was a little boy who had kissed him when he helped him to get on top of the tree. But the little boy stopped coming to the garden and the giant was very sad.

ยักษ์จึงตระหนักได้ว่าตนเองนั้นช่างเป็นยักษ์ที่เห็นแก่ตัว และ เสียใจอย่างมากกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไป เขาจึงอนุญาตให้เด็กๆ เข้ามาเล่นในสวนได้ทุกวัน เขาชอบมากที่สุดตอนที่เขาช่วยเด็กชายคนหนึ่งขึ้นไปอยู่บนยอดต้นไม้แล้วเด็กคนนี้ก็จูบเขา แต่เด็กชายคนนี้กลับไม่ได้มาที่สวนนี้อีก ซึ่งทำให้ยักษ์รู้สึกเศร้าเป็นอย่างมาก

Many years passed and the giant grew old and weak. One winter morning, the giant saw the same boy under a tree. He ran down to the boy in joy. The boy was an angel who had come to take the giant to the garden of Paradise as a reward for letting him play in his garden.

หลายปีผ่านไป ยักษ์แก่ตัวขึ้นและอ่อนแอ ในเช้าวันหนึ่งของฤดูหนาว ยักษ์เห็นเด็กชายคนเดิมอยู่บริเวณใต้ต้นไม้ เขาวิ่งลงไปหาเด็กชายคนนั้นอย่างมีความสุข เด็กชายคนนี้ คือ เทวทูตน้อยที่มารับยักษ์ไปยังสวนบนสรวงสวรรค์ เพราะถือเป็นรางวัล ที่ยักษ์ให้เขาได้เขามาเล่นในสวน

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary) 

neighbouring (adj.)  = เพื่อนบ้าน

kingdom (n.)  =  อาณาจักร

Spring (n.)  =  ฤดูใบไม้ผลิ

Winter (n.)  = ฤดูหนาว

express (v.)  =  แสดง

favorite (adj.)  =  ที่ชื่นชอบ, ที่โปรดปราน

weak (adj.)  =  อ่อนแอ

paradise (n.)  =  สวรรค์

reward (n.)  =  รางวัล

Credit:// https://shortstoriesshort.com/story/the-selfish-giant/