The Tortoise and The Ducks
 |
| นิทานเรื่องเต่ากับเป็ด |
The Tortoise, you know, carries his house on his back. No matter how hard he tries, he cannot leave home. They say that Jupiter punished him so, because he was such a lazy stay-at-home that he would not go to Jupiter's wedding, even when especially invited.
After many years, Tortoise began to wish he had gone to that wedding. When he saw how gaily the birds flew about and how the Hare and the Chipmunk and all the other animals ran nimbly by, always eager to see everything there was to be seen, the Tortoise felt very sad and discontented. He wanted to see the world too, and there he was with a house on his back and little short legs that could hardly drag him along.
 |
นิทานเรื่องเต่ากับเป็ด
|
One day he met a pair of Ducks and told them all his trouble.
"We can help you to see the world," said the Ducks. "Take hold of this stick with your teeth and we will carry you far up in the air where you can see the whole countryside. But keep quiet or you will be sorry."
The Tortoise was very glad indeed. He seized the stick firmly with his teeth, the two Ducks took hold of it one at each end, and away they sailed up toward the clouds.
 |
| นิทานเรื่องเต่ากับเป็ด |
Just then a Crow flew by. He was very much astonished at the strange sight and cried:
"This must surely be the King of Tortoises!"
"Why certainly—" began the Tortoise.
But as he opened his mouth to say these foolish words he lost his hold on the stick, and down he fell to the ground, where he was dashed to pieces on a rock.
"Foolish curiosity and vanity often lead to misfortune."
 |
นิทานเรื่องเต่ากับเป็ด
|
The Tortoise and The Ducks (เต่ากับเป็ด)
The Tortoise, you know, carries his house on his back. No matter how hard he tries, he cannot leave home.เต่าเป็นที่รู้กันว่ามันจะแบกบ้านของมันไว้บนหลัง ไม่ว่ามันจะพยายามอย่างไรก็ตาม มันก็ไม่สามารถสละบ้านของมันทิ้งไปได้
They say that Jupiter punished him so, because he was such a lazy stay-at-home that he would not go to Jupiter’s wedding, even when especially invited.
กล่าวกันว่า เทพจูปิเตอร์ลงโทษมันให้เป็นเช่นนั้น เพราะมันแสนจะขี้เกียจมุดตัวอยู่แต่ในกระดอง ถึงขนาดว่าไม่ยอมไปร่วมงานแต่งงานของเทพจูปิเตอร์ แม้ว่ามันจะได้รับเชิญเป็นแขกพิเศษก็ตาม
After many years, Tortoise began to wish he had gone to that wedding.
เวลาผ่านล่วงเลยมานานหลายปี เต่าเพิ่งจะเริ่มคิดอยากที่จะไปงานแต่งนั้น
When he saw how gaily the birds flew about and how the Hare and the Chipmunk and all the other animals ran nimbly by, always eager to see everything there was to be seen, the Tortoise felt very sad and discontented.
เมื่อมันได้เห็นบรรดาฝูงนกบินไปมาอย่างร่าเริง อีกทั้งกระต่ายกับชิปมังก์รวมถึงสัตว์อื่นๆ วิ่งไปมาอย่างคล่องแคล่ว นกอินทรีย์เห็นทุกสิ่งทุกอย่างอยู่เสมอๆ เต่ารู้สึกเศร้าใจมากและรู้สึกไม่พอใจ
He wanted to see the world too, and there he was with a house on his back and little short legs that could hardly drag him along.
มันต้องการที่จะเห็นโลกเหมือนสัตว์อื่นๆ แต่ว่ามันมีบ้านอยู่บนหลังของมันกับขาเล็กๆ ที่ยากจะเดินทางไปไหน
One day he met a pair of Ducks and told them all his trouble.
วันหนึ่งมันได้พบกับเป็ดป่าคุ่หนึ่ง และได้บอกเล่าถึงปัญหาของคัวเองให้กับเป็ดป่าฟัง
“We can help you to see the world,” said the Ducks. “Take hold of this stick with your teeth and we will carry you far up in the air where you can see the whole countryside.
“พวกเราสามารถช่วยเจ้าให้เห็นโลกได้” เป็ดป่าพูด “เจ้าใช้ฟันคาบไม้ท่อนนี้ไว้ แล้วพวกเราจะพาเจ้าขึ้นไปบนอากาศ ซึ้งเป็นที่ที่เจ้าสามารถมองเห็นเมืองทั้งเมืองได้
But keep quiet or you will be sorry.”
แต่เจ้าต้องเงียบไว้น่ะ ไม่งั้นเจ้าจะเสียใจ
The Tortoise was very glad indeed. He seized the stick firmly with his teeth, the two Ducks took hold of it one at each end, and away they sailed up toward the clouds.
เต่ารู้สึกดีใจมาก มันคาบท่อนไม้ไว้อย่างแน่นด้วยฟันของมัน เป็ดป่าทั้งสองคีบท่อนไม้ไว้คนละข้าง และบินทะยานขึ้นสู่ก้อนเมฆ
Just then a Crow flew by. He was very much astonished at the strange sight and cried
ต่อมามีอีกาตัวหนึ่งบินผ่านมา มันรู้สึกประหลาดใจมากที่ได้เห็นสิ่งที่แปลกประหลาด แล้วร้องขึ้นว่า
“This must surely be the King of Tortoises!”
นี่ต้องเป็นราชาเต่าแน่เลย
“Why certainly——” began the Tortoise.
"ใช่นะสิ ทำไม… " เจ้าเต่าเริ่มพูด
But as he opened his mouth to say these foolish words he lost his hold on the stick, and down he fell to the ground, where he was dashed to pieces on a rock.
ในขณะที่มันอ้าปากเพื่อพูดคำพูดโง่ๆ เหล่านี้ ปากมันก็หลุดจากท่อนไม้ และตกลงสู่พื้นด้านล่าง ที่ที่ตัวของมันแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ บนพื้นหิน
นิทานเรื่องนี้สอนให้รูว่า
Foolish curiosity and vanity often lead to misfortune
ความอยากรู้อยากเห็นและความทะนงตัวแบบสิ้นคิดมักนำไปสู่ความหายนะ
คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary)
punish (v.) = ลงโทษ
especially (adv.) = อย่างพิเศษ, โดยเฉพาะ
invite (v.) = เชิญชวน
discontented (adj.) = ซึ่งไม่พอใจ
trouble (n.) = ปัญหา, อุปสรรค
countryside (n.) = เมือง
indeed (adv.) = อย่างแท้จริง
astonished (adj.) = ที่ประหลาดใจ
strange (adj.) = แปลก
foolish (adj.) = โง่เขลา, เบาปัญญา
dash (n.) = การกระแทก
curiosity (n.) = ความอยากรู้อยากเห็น
misfortune (n.) = เคราะห์ร้าย, ความทุกข์ยาก
vanity (n.) = ความทะนงตัว, ความไร้สาระ
Credit: https://www.heritage-history.com/index.php?c=read&author=winter&book=aesop&story=tortoise#:~:text=The%20Tortoise%2C%20you%20know%2C%20carries,tries%2C%20he%20cannot%20leave%20home.&text=The%20Tortoise%20was%20very%20glad,sailed%20up%20toward%20the%20clouds.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น