นิทานเรื่อง รักษาหาย (The Cure)

The Cure

นิทานเรื่อง รักษาหาย (The Cure)

Once there was a sick old man who had rheumatism and couldn't walk. He hadn't walk for ten years. All day he sat in front of his house and thought about his rheumatism. At night his family carried him to bed. 
"Won't I ever walk again?" he asked. His family didn't think so. 

One day, when he was sitting in his chair looking at the road, a boy that came along stopped to talk to him. 
"Do you know the old cemetery, which is down this road?" asked the boy. 
"Yes, I do," said the old man. "People say that the Devil and the Lord are there. 

นิทานเรื่อง รักษาหาย  (The Cure)

They say that they are dividing the souls," said the boy. 
"Do you believe it?" "Perhaps yes and perhaps no," answered the old man. 
"Nobody will go there at night. Everybody I know is afraid. Nobody will go there on a dark night, or on a clear one, either. Aren't you afraid, too?" 

"I'm not afraid," said the old man, "but I can't walk so far." The boy became excited. 
"Will you go there with me?" he asked. "I'll carry you on my back." 
"Of course I'll go," said the old man. They planned on going that same night. 

นิทานเรื่อง รักษาหาย (The Cure)

That day two thieves came to town. They usually stole together. This time the first one planned to steal a sheep, and the second planned to steal some ears of corn. They decided to meet at night in the cemetery. When the thief with the corn went to the cemetery, his friend wasn't there. The thief put the corn on the ground and began to divide the ears. 

นิทานเรื่อง รักษาหาย  (The Cure)

"I'll take this one; he can have that one. I'll take this ear; he can have that ear." 
When the boy picked up the old man, he found that he was very heavy, so he soon put him down on the road. 
"Aren't you going to carry me all the way? Asked the old man. "I can't walk, you know." 
So the boy picked him up again and started on. 

นิทานเรื่อง รักษาหาย (The Cure)

After a time the boy came along with the old man on his back. They heard the thief say, 
"I'll take this one; he can have that one," but it was too dark to see anyone. The thief heard the boy and thought it was his friend with the sheep. 
"Is he fat?" he yelled. 

นิทานเรื่อง รักษาหาย  (The Cure)

The boy's hair stood up on his head. He threw the old man to the ground and said, 
"Fat or thin, you can have him!" Then he turned around and ran as fast as he could run. He stopped running when he came to the old man's house. There was a light on the porch, and he saw the old man, sitting in his chair, smoking a cigar! 

"Why are you so slow?" called the old man. That old man never had rheumatism again. He was cured. And the boy never went to the cemetery again, day or night.

นิทานเรื่อง รักษาหาย  (The Cure)

The Cure (รักษาหาย)
Once there was a sick old man who had rheumatism and couldn't walk. He hadn't walk for ten years. All day he sat in front of his house and thought about his rheumatism. At night his family carried him to bed. "Won't I ever walk again?" he asked. His family didn't think so. 
กาลครั้งหนึ่ง มีชายชราคนหนึ่งป่วยด้วยโรคปวดข้อ และ เดินไม่ได้ เขาไม่ได้เดินมานานเป็นเวลาสิบปี วันทั้งวัน เขาจะนั่งอยู่ที่หน้าบ้าน และ คิดถึงแต่เรื่องโรคปวดข้อของตัวเอง ในเวลากลางคืน คนในครอบครัวจะช่วยกันยกเขาขึ้นเตียง "ฉันจะเดินไม่ได้ตลอดไปแล้วหรือ?" เป็นคำถามของเขาที่คนในครอบครัวไม่คิดว่าจะเป็นอย่างนั้น 

One day, when he was sitting in his chair looking at the road, a boy that came along stopped to talk to him. "Do you know the old cemetery, which is down this road?" asked the boy. "Yes, I do," said the old man. "People say that the Devil and the Lord are there." 
วันหนึ่งขณะที่เขานั่งในเก้าอี้ มองไปบนท้องถนน มีเด็กชายคนหนึ่งเดินมาและหยุดคุยกับเขา "ลุงรู้จัก ป่าช้าเก่าไหม? เขาว่าไปตามถนนเส้นนี้ใช่ไหม!" เด็กชายถามชายชรา "รู้จักสิ เจ้าหนุ่ม" ชายชราตอบ "ผู้คนเขาพูดกันว่า, ปีศาจ กับ พระเจ้า อยู่ที่นั่น" 

They say that they are dividing the souls," said the boy. "Do you believe it?" "Perhaps yes and perhaps no," answered the old man. "Nobody will go there at night. Everybody I know is afraid. Nobody will go there on a dark night, or on a clear one, either. Aren't you afraid, too?"
เขาเล่ากันว่า ปีศาจกับพระเจ้าจะแบ่งวิญญาณกัน ลุงเชื่อไหม?" เด็กชายถาม "บางครั้งก็เชื่อ บางครั้งก็ไม่เชื่อ!" ชายชราตอบ  "ไม่มีใครคิดจะไปที่นั่นตอนกลางคืน ทุก ๆ คนที่ผมรู้จัก กลัว กันทั้งนั้น ไม่มีใครไปที่นั่นในคืนที่มืดสนิท หรือแม้แต่คืนที่มีแสงสว่าง ก็ไม่อยากไป ลุงไม่กลัวกับเขาบ้างเหรอ?"

"I'm not afraid," said the old man, "but I can't walk so far." The boy became excited. "Will you go there with me?" he asked. "I'll carry you on my back." "Of course I'll go," said the old man. They planned on going that same night. 
 "ฉันไม่กลัว แต่ฉันเดินไม่ได้" ชายแก่ตอบ เด็กชายรู้สึกตื่นเต้น "ลุงจะไปกับผมไหมหล่ะ? ผมจะให้ลุงขี่หลังผมไป"  "ฉันจะไปแน่นอน!" ชายชราตอบ พวกเขาวางแผนที่จะไปในคืนวันนั้น

That day two thieves came to town. They usually stole together. This time the first one planned to steal a sheep, and the second planned to steal some ears of corn. They decided to meet at night in the cemetery. When the thief with the corn went to the cemetery, his friend wasn't there. The thief put the corn on the ground and began to divide the ears. 
วันนั้นมี ขโมยสองคนเข้ามาในหมู่บ้าน ปกติสองคนนี้จะร่วมกันขโมย  แต่คราวนี้ ขโมยคนแรก วางแผนขโมยแกะ 1 ตัว ขโมยอีกคนหนึ่งจะ ขโมยฝักข้าวโพด  หัวขโมยทั้งสองตัดสินใจไปเจอกันที่ป่าช้า ในตอนกลางคืน  เมื่อเจ้าขโมยคนที่ขโมยฝักข้าวโพดมาถึงป่าช้า ขโมยอีกคนหนึ่งยังมาไม่ถึง เขาเทข้าวโพดลงบนพื้น แล้วเริ่มแบ่งฝักข้าวโพด 

"I'll take this one; he can have that one. I'll take this ear; he can have that ear." When the boy picked up the old man, he found that he was very heavy, so he soon put him down on the road. "Aren't you going to carry me all the way? Asked the old man. "I can't walk, you know." So the boy picked him up again and started on. 
"ฉันเอาฝักนี้, เขาเอาฝักนั้น  ฉันจะเอาฝักนี้, แกเอาฝักนั้นไป" เมื่อเด็กชายมารับชายแก่ เขาก็พบว่าชายแก่หนักมากๆ ให้ขี่หลังเดินมาได้ไม่นานก็ต้องปล่อยชายแก่ลงบนถนน ชายชราจึงเอ๋ยถามว่า "พ่อหนุ่มจะไม่แบกฉันไปจนถึงที่หรอกหรือ? เธอก็รู้ว่าฉันเดินไม่ได้" เด็กชายจึงต้องแบกชายแก่อีกครั้งแล้วเริ่มเดินต่อ

After a time the boy came along with the old man on his back. They heard the thief say, "I'll take this one; he can have that one," but it was too dark to see anyone. The thief heard the boy and thought it was his friend with the sheep. "Is he fat?" he yelled.
เวลาผ่านไป เด็กชายที่มีชายแก่อยู่บนหลังก็มาถึงป่าช้า ทั้งสองได้ยินเสียงหัวขโมยพูดว่า "ฉันจะเอาอันนี้, แกเอาอันนั้น" แต่สภาพมันมืดมากเกินกว่าที่จะเห็นใคร ๆ ได้ เจ้าขโมยได้ยินเสียงคนเดินมา ก็นึกว่าเป็นเพื่อนหัวขโมยที่นำแกะมาถึงแล้ว จึงตะโกนถามว่า "มันอ้วนไหม?"

The boy's hair stood up on his head. He threw the old man to the ground and said, "Fat or thin, you can have him!" Then he turned around and ran as fast as he could run. He stopped running when he came to the old man's house. There was a light on the porch, and he saw the old man, sitting in his chair, smoking a cigar! 
เด็กชายขนหัวลุกตั้ง โยนชายแก่ลงพื้นแล้วพูดว่า "อ้วน หรือ ผอม แกก็เอาเขาไปเถอะ!" แล้วหมุนตัวกลับ วิ่งออกไปด้วยความเร็วเท่าที่จะวิ่งได้ เด็กชายหยุดวิ่งเมื่อมาถึงบ้านของชายแก่ มีแสงไฟที่ระเบียงบ้าน และเขาเห็น ชายแก่นั่งอยู่บนเก้าอี้ สูบบุหรี่ 

"Why are you so slow?" called the old man. That old man never had rheumatism again. He was cured. And the boy never went to the cemetery again, day or night.
"ทำไมพ่อหนุ่มถึงมาช้านักล่ะ?" ชายชราถาม ชายชราไม่รู้สึกปวดข้ออีกต่อไป  เขาถูกรักษาจนหายแล้ว และเด็กชายก็ไม่เคยไปที่ป่าช้าอีกเลย ไม่ว่าจะในตอนกลางวัน หรือ กลางคืน

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary)
rheumatism (n.)  =  โรคปวดข้อ
cemetery (n.)  =  ป่าช้า
divide (v.)  =  แบ่ง
of course (adv.)  =  อย่างแน่นอน
perhaps (adv.)  =  บางที
decide (v.)  =  ตัดสินใจ
porch (n.)  =  ระเบียง, เฉลียง

นิทานอีสปเรื่อง หมีกับฝูงปู (The Bear and the Crabs)

The Bear and the Crabs

นิทานอีสปเรื่อง หมีกับฝูงปู (The Bear and the Crabs)

Once upon a time, a Bear lived in the forest. He was huge and would eat a lot of food. However, he was very lazy. So, he enjoyed eating the remains of the prey left by the bigger animals.

One day, the lazy Bear felt very hungry. He could not find any food around his den. The poor Bear waited and waited. Then, he started walking in search of food.

He thought to himself, ‘Oh! How I would love to eat some bamboo or fruits! But I would be the happiest if I found a beehive with honey!’

นิทานอีสปเรื่อง หมีกับฝูงปู (The Bear and the Crabs)

Now, at the end of the forest, there was a rocky shore along the big blue sea. The Bear soon reached the rocky shore. There, he found a firm rock and held on to it. He lowered his furry legs into the cold water and waited. Some Crabs that lived in the sea caught the Bear’s fur, thinking it was their prey. 

นิทานอีสปเรื่อง หมีกับฝูงปู (The Bear and the Crabs)

The Bear, at once, pulled his legs up and shook off the Crabs on the rock. Then he enjoyed the food he had cleverly collected all over his legs.

นิทานอีสปเรื่อง หมีกับฝูงปู (The Bear and the Crabs)

   "Even the lazy think of good ideas, when they are hungry."

The Bear and the Crabs (หมีกับฝูงปู)

Once upon a time, a Bear lived in the forest. He was huge and would eat a lot of food. However, he was very lazy. So, he enjoyed eating the remains of the prey left by the bigger animals.
กาลครั้งหนึ่ง มีหมีตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในป่า  มันตัวใหญ่มหึมาและกินจุมาก  แต่กระนั้นมันก็เป็นหมีที่ขี้เกียจมากเช่นกัน  มันมีความสุขกับการกินเหยื่อที่เหลือจากสัตว์ที่ตัวใหญ่กว่าทิ้งไว้

One day, the lazy Bear felt very hungry. He could not find any food around his den. The poor Bear waited and waited. Then, he started walking in search of food.
วันหนึ่งเจ้าหมีจอมขึ้เกียจรู้สึกหิวมาก  มันไม่สามารถหาอาหารรอบๆ บริเวณที่มันอาศัยอยู่ เจ้าหมีผู้น่าสังเวชรอแล้วรอเล่า  ต่อมามันจึงเริ่มออกเดินไปหาอาหาร 

He thought to himself, ‘Oh! How I would love to eat some bamboo or fruits! But I would be the happiest if I found a beehive with honey!’
มันคิดกับตัวเองว่า "โอ้! ข้าจะชอบกินหน่อไม้หรือผลไม้ได้ยังไงกัน! แต่ข้ามีความสุขมากหากข้าพบรังผึ้งกับน้ำผึ้ง!"

Now, at the end of the forest, there was a rocky shore along the big blue sea. The Bear soon reached the rocky shore. There, he found a firm rock and held on to it. He lowered his furry legs into the cold water and waited. Some Crabs that lived in the sea caught the Bear’s fur, thinking it was their prey. 
ตอนนี้ก็มาถึงสุดขอบป่าแล้ว มีชายฝั่งหินขนานกับทะเลสีครามอันกว้างใหญ่  หมีไปถึงชายฝั่งอย่างรวดเร็ว ที่ตรงนั้นมันพบหินที่มีความแข็งแรงมั่นคงก้อนหนึ่งและมันเองก็ไปยืนอยู่บนหินก้อนนั้น  เจ้าหมีค่อยๆ หย่อนขาที่มีขนยาวๆ ของมันลงไปในน้ำที่เย็นและรอ ฝูงปูจำนวนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในทะเลมาเกาะที่ขนของเจ้าหมีเพราะคิดว่าเป็นเหยื่อของพวกมัน

The Bear, at once, pulled his legs up and shook off the Crabs on the rock. Then he enjoyed the food he had cleverly collected all over his legs.
ทันใดนั้นเอง  หมีดึงขาของมันขึ้นจากน้ำและเขย่าปูที่ติดลงบนหิน ต่อมามันก็มีความสุขกับอาหารที่มันได้เก็บจากขาของมันอย่างชาญฉลาด

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
"Even the lazy think of good ideas, when they are hungry."
"แม้แต่คนเกลียดคล้านก็ยังมีความคิดที่ดีๆ ในยามที่พวกเขาหิว"

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary)
prey (n.)  =  เหยื่อ 
den (n.)  =  ถ้ำสัตว์, ที่อยู่ของสัตว์
shore (n.)  =  ชายฝั่ง
furry (adj.) =  มีขนยาว
catch (v.)  =  เกาะ
at once (adv.)  =  ทันใดนั้น
collect (v.)  =  เก็บรวบรวม,สะสม

Credit: 
http://shortstoriesshort.com
https://www.bedtimeshortstories.com

นิทานเรื่อง สุนัขจิ้งจอกกับหน้ากาก (The Fox and the Mask)

The Fox and the Mask 

นิทานเรื่อง สุนัขจิ้งจอกกับหน้ากาก (The Fox and the Mask)

A Fox had got into the storeroom of a theater, by some means. Suddenly he observed a face glaring down on him, and began to be very frightened, but looking more closely he found it was only a mask, such as actors use to put over their faces.

นิทานเรื่อง สุนัขจิ้งจอกกับหน้ากาก (The Fox and the Mask)

“Ah”, said the Fox, “you look very fine, it is a pity you have not got any brains.” 
                                      
                               “All that glitters is not gold.”

The Fox and the Mask (สุนัขจิ้งจอกกับหน้ากาก)
A Fox had got into the storeroom of a theater, by some means. Suddenly he observed a face glaring down on him, and began to be very frightened, but looking more closely he found it was only a mask, such as actors use to put over their faces.
สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งเดินเข้าไปในห้องเก็บของของโรงภาพยนต์แห่งหนึ่ง โดยมีวัตถุประสงค์อะไรบางอย่าง  ทันใดนั้น มันก็สังเกตเห็นใบหน้าของใครบางคนจ้องเขม็งมาที่มัน, เจ้าสุนัขจิ้งจอกเริ่มรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก  แต่เมื่อมันเข้าไปดูใกล้ๆ ก็พบว่าเป็นเพียงหน้ากากอันหนึ่งเท่านั้น  เหมือนกับที่นักแสดงใช้สวมใส่บนหน้าของพวกเขา

“Ah”, said the Fox, “you look very fine, it is a pity you have not got any brains.” 
“อะฮ้า” สุนัขจิ้งจอกพูด “หน้าตาแกก็ดูดีนะ แต่น่าสงสารที่แกดันไม่มีมันสมอง”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“All that glitters is not gold.”
“สิ่งที่ต้องตาน่าหลงใหลไม่ได้มีค่าเสมอไป”

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary)      
glaring (adj.) = มองถมึงตึง (ด้วยความดุหรือโกรธ)
mask (n.) = หน้ากาก
observe (v.) = สังเกตเห็น
frightened (adj.) = ตกใจ, สะดุ้งตกใจกลัว
pity (v.) = สงสาร, เวทนา, เห็นใจ
brain (n.) = สมอง, สติปัญญา
glitter (n.) = สิ่งที่เปล่งแสงแวววาวระยิบระยับ

นิทานอีสปเรื่อง หงส์กับนกฮูก (The Swan and the Owl)

The Swan and the Owl

นิทานอีสปเรื่อง หงส์กับนกฮูก (The Swan and the Owl)

Once upon a time, there lived a Swan near a lake in a forest.

One night, an Owl saw the Swan gliding on the lake in the moonlight. He praised the Swan and soon, the two became friends. They met near the lake for many days.

นิทานอีสปเรื่อง หงส์กับนกฮูก (The Swan and the Owl)

The Owl soon got bored of the place and told the Swan, “I am going back to my forest. You are welcome to visit me whenever you want to.”

One day, the Swan decided to visit the Owl. It was daylight when the Swan reached the Owl’s home. She could not find him, as he was hiding in the dark hole of a tree.

The Owl told the Swan, “Please rest till the sun sets. I can come out only at night.”

นิทานอีสปเรื่อง หงส์กับนกฮูก (The Swan and the Owl)

Early next morning, some people were passing by. On hearing them, the Owl hooted.

The people thought it was not a good sign to hear an Owl hoot. So, one of them wanted to shoot the Owl.

The Owl flew away and hid in a hole near the lake.  The poor Swan did not move. The arrow hit the Swan and she died.

                        "Never leave your friends in difficulty."

นิทานอีสปเรื่อง หงส์กับนกฮูก (The Swan and the Owl)

The Swan and the Owl (หงส์กับนกฮูก)
Once upon a time, there lived a Swan near a lake in a forest.
กาลครั้งหนึ่ง  มีหงส์ตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าใกล้ๆ ทะเลสาบ

One night, an Owl saw the Swan gliding on the lake in the moonlight. He praised the Swan and soon, the two became friends. They met near the lake for many days.
คืนหนึ่ง นกฮูกตัวหนึ่งเห็นหงส์ลอยเคลื่อนไหวไปมาบนทะเลสาบภายใต้แสงจันทร์ มันชื่นชมหงส์และทั้งสองก็กลายมาเป็นเพื่อนกันในไม่ช้า พวกมันพบกันบริเวณใกล้ทะเลสาบอยู่หลายวัน

The Owl soon got bored of the place and told the Swan, “I am going back to my forest. You are welcome to visit me whenever you want to.”
ในไม่ช้า เจ้านกฮูกก็รู้สึกเบื่อที่แห่งนี้และบอกกับหงส์ว่า "ฉันจะกลับไปยังป่าของฉันแล้ว ยินดีต้อนรับเสมอหากเธอจะไปยังที่นั่น"

One day, the Swan decided to visit the Owl. It was daylight when the Swan reached the Owl’s home. She could not find him, as he was hiding in the dark hole of a tree.
วันหนึ่ง หงส์ตัดสินใจไปเยี่ยมนกฮูก มันไปถึงบ้านนกฮูกตอนพระอาทิตย์ยังไม่ตก  เจ้าหงส์หานกฮูกไม่เจอเพราะนกฮูกเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในโพรงมืดของต้นไม้

The Owl told the Swan, “Please rest till the sun sets. I can come out only at night.”
นกฮูกบอกกับหงส์ว่า "ช่วยอยู่ต่อจนพระอาทิตย์ตกเถิด ฉันออกมาข้างนอกได้เฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น"

Early next morning, some people were passing by. On hearing them, the Owl hooted.
เช้าตรู่วันต่อมา นกฮูกร้องออกมาเมื่อได้ยินเสียงคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินผ่านมา

The people thought it was not a good sign to hear an Owl hoot. So, one of them wanted to shoot the Owl.
ผู้คนคิดว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นหากได้ยินเสียงนกฮูกร้อง คนหนึ่งในกลุ่มจึงอยากยิงนกฮูกทิ้ง

The Owl flew away and hid in a hole near the lake.  The poor Swan did not move. The arrow hit the Swan and she died.
นกฮูกบินหนีและไปซ๋อนตัวในโพรงๆ หนึ่งใกล้ทะเลสาบ เจ้าหงส์ผู้น่าสงสารไม่ได้บินไปไหน  ลูกศรปักเข้าที่ตัวของมันและมันก็ตาย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า (Moral)
"Never leave your friends in difficulty."
"อย่าทิ้งเพื่อนในเวลาที่ยากลำบาก"

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary) 
moonlight (n.)  =  แสงจันทร์
praise (v.)  =  ชื่นชม
decide (v.)  =  ตัดสินใจ
rest (v.)  =  พักผ่อน,รอ, อาศัย
hoot (v.)  =  ทำเสียงร้อง
shoot (v.)  =  ยิง
poor (adj.)  =  น่าสงสาร



Credit: http://shortstoriesshort.com

นิทานอีสปเรื่อง หมาบ้านกับหมาป่า (The Dog and the Wolf)

The Dog and the Wolf

นิทานอีสปเรื่อง หมาบ้านกับหมาป่า

A gaunt Wolf was almost dead with hunger when he happened to meet a house-Dog who was passing by.  

นิทานอีสปเรื่อง หมาบ้านกับหมาป่า

“Ah, Cousin,” said the dog, I knew it would be, your irregular life will soon be the ruin of you, why do you not work steadily as I do, and get your food regularly given to you?
“I would have no objection,” said the Wolf, “if I could only get a place.” 

“I will easily arrange that for you,” said the Dog, “come with me to my master and you shall share my work.” 

นิทานอีสปเรื่อง หมาบ้านกับหมาป่า

So the Wolf and the dog went towards the town together. On the way there the Wolf noticed that the hair on certain part of the Dog’s neck was very much worn away, so he asked him how that had come about.  “Oh, it is nothing,” said the Dog, “That is only the place where the collar is put on at night to keep me chained up, it chafes a bit, but one soon gets used to it.” 

นิทานอีสปเรื่อง หมาบ้านกับหมาป่า

“Is that all?” said the Wolf, “Then good bye to you, Master Dog.”

                "There is nothing worth so much as liberty."

The Dog and the Wolf (หมาบ้านกับหมาป่า)
A gaunt Wolf was almost dead with hunger when he happened to meet a house-Dog who was passing by. 
หมาป่าผอมแห้งตัวหนึ่งหิวโซจนเกือบจะตาย บังเอิญได้พบกับหมาบ้านตัวหนึ่งที่กำลังเดินผ่านมา

“Ah, Cousin,” said the dog, I knew it would be, your irregular life will soon be the ruin of you, why do you not work steadily as I do, and get your food regularly given to you?
“ไง, น้องชาย” หมาบ้านพูด  ข้ารู้ว่าชีวิตเจ้ามันลุ่มๆ ดอนๆ และเจ้าเองก็กำลังจะแย่ในไม่ช้า  ทำไมเจ้าไม่หางานที่มั่นคงทำเหมือนกับข้าหล่ะ แล้วเจ้าก็จะมีอาหารกินทุกมื้อ

“I would have no objection,” said the Wolf, “if I could only get a place.” 
“ข้าเองคงไม่ขัดข้องหรอก  ถ้าข้าหางานอย่างที่ว่านั้นได้” หมาป่ากล่าวตอบ

“I will easily arrange that for you,” said the Dog, “come with me to my master and you shall share my work.” 
“ข้าจะจัดการเรื่องนั้นให้เจ้าได้แบบสบายๆ" หมาบ้านพูด “ตามข้ามาสิไปหานายของข้าด้วยกัน แล้วเจ้าก็จะได้ร่วมทำงานกับข้า”

So the Wolf and the dog went towards the town together. On the way there the Wolf noticed that the hair on certain part of the Dog’s neck was very much worn away, so he asked him how that had come about. 
ดังนั้น หมาป่าและหมาบ้านจึงเดินมุ่งหน้าเข้าสู่เมืองด้วยกัน ระหว่างทางไปยังเมือง หมาป่าสังเกตเห็นว่า ขนรอบคอของหมาบ้านได้หลุดหายไปมาก  มันจึงเอ๋ยถามหมาบ้านว่าเกิดอะไรขึ้นกับขนบริเวณรอบคอ

“Oh, it is nothing,” said the Dog, “That is only the place where the collar is put on at night to keep me chained up, it chafes a bit, but one soon gets used to it.” 
“อ๋อ, ไม่มีอะไรหรอก” หมาบ้านตอบ “บริเวณนั้นคือที่ๅ ถูกสวมปลอกคอเพราะข้าถูกล่ามโซ่ในตอนกลางคืน  มันเลยถูกเสียดสีนิดหน่อยแต่ไม่นานเราก็ชินไปเอง”

“Is that all?” said the Wolf, “Then good bye to you, Master Dog.”
“แค่นั้นเหรอ?” หมาป่ากล่าวถาม “งั้นข้าขอลาก่อนละนะ เจ้านาย”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 
"There is nothing worth so much as liberty."
“ไม่มีสิ่งใดมีค่ามากเหมือนกับการมีเสรีภาพ มีอิสระ” 

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary) 
gaunt = ผอมแห้ง, ผอมโซ
happen to = บังเอิญ
irregular = ไม่ราบเรียบ
regular = กฎ, เป็นระเบียบเสมอต้นเสมอปลาย
ruin = ปรักหักพัง, ความหายนะ
steady = สม่ำเสมอ, คงเส้นคงวา ไม่เปลี่ยนแปลง
place = ตำแหน่งงาน
share(v) = มีส่วนร่วม
(be) worn away = สึกหรอไป
chain up (v) = ล่ามโซ่
chafe = ถู, เสียดสี
aet used to = ชิน
worth = คุณค่า
liberty = เสรีภาพ, มีเสรีภาพ

นิทานอีสปเรื่อง ไก่กับฝูงม้า (A Cock and the Horses)

A Cock and the Horses

นิทานเรื่อง ไก่กับฝูงม้า 

Once, a Cock lost his way and went inside a stable. He was very scared. He thought, ‘Lord! Where am I? This place looks so large and strange. I also do not see my family and friends anywhere!’

นิทานเรื่อง ไก่กับฝูงม้า

Just then, he heard a loud neigh. He was even more scared. He looked up and saw a Horse trotting out of the place. He said, “What are you doing in our home? This place is not meant for a small creature like you. Get out of here, soon.”

นิทานเรื่อง ไก่กับฝูงม้า

The Cock then realised that he was inside a stable. He thought, ‘I must find my way out. I feel very lonely, here. These Horses are so different from us!’ The Cock could not ask any Horse about the way out, as they were busy eating their food. The Cock tried to leave, but he almost got trampled. The Horses kept stamping their feet all the time. The Cock became irritable and shouted, “My good friends! Please be more careful. If somebody gets lost in our home, we never crush them!”

The poor Cock found his way out, after facing many difficulties.

                             "Always respect your guests."

A Cock and the Horses (ไก่กับฝูงม้า)

Once, a Cock lost his way and went inside a stable. He was very scared. He thought, ‘Lord! Where am I? This place looks so large and strange. I also do not see my family and friends anywhere!’

ครั้งหนึ่ง มีไก่ตัวผู้ตัวหนึ่งหลงเข้าไปในคอกม้า  มันรู้สึกหวาดกลัวมาก เจ้าไก่คิดว่า "คุณพระ! ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนกัน ที่แห่งนี้มันช่างใหญ่โต และ ไม่คุ้นตาเอาเสียเลย แถมฉันยังไม่เห็นครอบครัวและเพื่อนๆ ของฉันแถวนี้อีกด้วย! "

Just then, he heard a loud neigh. He was even more scared. He looked up and saw a Horse trotting out of the place. He said, “What are you doing in our home? This place is not meant for a small creature like you. Get out of here, soon.”

ทันใดนั้น เจ้าไก่ก็ได้ยินเสียงม้าร้องฮี้ดังขึ้นมา  มันจึงรู้สึกกลัวมากขึ้น  มันเงยหน้าขึ้นและเห็นม้าตัวหนึ่งกำลังวิ่งเหยาะๆ ออกจากสถานที่แห่งนี้  ม้าเอ๋ยถามไก่ว่า "เจ้ามาทำอะไรในบ้านของข้า? ที่แห่งนี้ไม่เหมาะสำหรับสัตว์ตัวเล็กๆ แบบเจ้า ออกไปจากที่นี่โดยเร็ว" 

The Cock then realised that he was inside a stable. He thought, ‘I must find my way out. I feel very lonely, here. These Horses are so different from us!’ The Cock could not ask any Horse about the way out, as they were busy eating their food. The Cock tried to leave, but he almost got trampled. The Horses kept stamping their feet all the time. The Cock became irritable and shouted, “My good friends! Please be more careful. If somebody gets lost in our home, we never crush them!”

เจ้าไก่เข้าใจว่าตัวเองกำลังอยู่ในคอกม้า มันคิดว่า "ฉันจะต้องหาทางออกไปจากที่นี่ให้ได้ ที่แห่งนี้ทำให้ฉันรู้สึกโดดเดี่ยวเหลือเกิน ม้าพวกนั้นก็ต่างจากเรามากนัก!"  ไก่ไม่สามารถถามทางออกกับม้าได้เพราะเหล่าม้ากำลังยุ่งอยู่กับการกินอาหารของพวกมัน ไก่พยายามที่จะออกจากคอกม้าให้ได้ แต่ มันเกือบโดนม้าเหยียบ  ฝูงม้าย้ำเท้าของพวกมันตลอดเวลา ไก่เริ่มโกรธและตะโกนด้วยเสียงอันดังว่า "เพื่อนที่แสนดีของฉัน! ได้โปรดเพิ่มความระมัดระวัง หากมีใครหลงเข้ามาในบ้านของเรา เราจะไม่ทำร้ายเขา" 

The poor Cock found his way out, after facing many difficulties.

ในที่สุดไก่ผู้น่าสงสารหาทางออกไปได้ หลังจากได้เผชิญกับความยากลำบากต่างๆ นาๆ 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

"Always respect your guests."

"ควรให้เกียรติแขกผู้มาเยือนของท่านเสมอ"

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary)

stable (n.)  =  คอกม้า

strange (adj.)  =  แปลกประหลาด, ไม่คุ้นชิน

neigh (v.)  =  ร้องเสียงฮี้ของม้า

trot (v.)  =  วิ่งเหยาะๆ 

trample (v.)  =  กระทืบ, เหยียบย้ำ

stamp (v.)  =  กระทืบ, เหยียบ, ย้ำ  

irritable (adj.)  =  หงุดหงิด, อารมณ์เสีย

shout (v.)  =  ตะโกน

lost (v.)  =  ถูกทำร้าย, หายไป, หลง

credit: http://shortstoriesshort.com/story/a-cock-and-the-horses/