เพลงพระราชาในนิทาน (King in Fairy Tales)

King in fairy tales - (พระราชาในนิทาน)

I often heard of kings in fairy tales wearing large crowns, adorned with precious jewels.

And I often wondered if those were ever true, the king I knew wore but a small cap.

I often heard that kings are humbly greeted by servants, all his wishes granted as he pleased.

Oh but under the sun, and in its searing heat, the king I knew spared no sweat for all Thais.

I heard that fairy tale kings live in castles high, with tall steeples piercing through the sky.

But on barren ground so dry, knelt down this king of mine. His righteous throne was rooted to the land.

I heard that kings are sent down from heaven, I knew right then, I knew this much is true.

A king who gave us his all, blessed (Pronounced “bless-sed”) were me and you. Ours was a saintly king who graced this land.

He led us to sufficiency, to be our better selves.

The path he'd firmly held all these seventy years.

There's a calling from above,

that brings us to tears,

he must now rest in heaven.

May our voices reach him through the sky.

He's in our hearts, as certain as the tide.

Let's walk his noble path, his life shall be our guide.

So his soul may now rest in peace.

เพลง : พระราชาในนิทาน

คำร้อง/ทำนอง : มาเซน อาลี ชาห์

เรียบเรียง : ใจเอื้อ โกศลธนศังกร, มาเซน อาลี ชาห์

Saxophone Solo : เทวัญ ทรัพย์แสนยากร

ขับร้อง : นักเรียนจากโรงเรียนสุขฤทัย และสมาคมเครือข่ายผู้ปกครอง โรงเรียนดรุณสิกขาลัย โรงเรียนรัตนโกสินทร์สมโภชบางเขน โรงเรียนบ้านบัวมล โรงเรียนบางกอกพัฒนา บ้านเรียนแห่งรักและศานติ อารยตาราภาวนาวิชาชาลัย โรงเรียนนานาชาติฮาร์โรว์ และประชาชนจิตอาสา

อำนวยการผลิตโดย : เสถียรธรรมสถาน 

เขาบอกพระราชา ที่อยู่ในนิทาน จะใส่มงกุฎอันแสนสวยงาม 

แต่ว่าราชาของฉัน เวลาออกไปทำงาน มีเพียงหมวกเล็กๆ แค่หนึ่งใบ

เขาบอกพระราชา มีแต่คนรับใช้ จะไปไหนก็แสนจะสุขสบาย 

แต่ว่าราชาของฉัน ทรงเหนื่อยล้ามามากมาย ลำบากเพื่อเราคนไทยทุกๆ คน

เขาบอกพระราชา นั่งอยู่บนบังลังก์ ใส่เสื้อคลุมหนัง บนยอดปราสาทเสียดฟ้า

แต่ว่าราชาของฉัน ทรงเดินอยู่บนผืนหญ้า เก้าอี้ของพระราชาคือพื้นดิน 

เขาบอกพระราชา มาจากบนสวรรค์ ได้ฟังอย่างงั้น ฉันรู้มันคือความจริง

เพราะว่าราชาของฉัน คือเทวดาเดินดิน ไม่เหมือนที่เคยได้ยินจากนิทาน

ท่านสอนให้เราพอเพียง พากเพียรทำแค่ความดี ทรงสอนมาเจ็ดสิบปีไม่เคยเหนื่อย

แต่แล้วข้อความจากฟ้า บอกว่าถึงเวลา ท่านจะต้องทรงพักผ่อนแล้ว

** ขอส่งให้เสียงเพลง ดังไปยังสวรรค์ ว่าพวกเรานั้น คิดถึงองค์พระราชา

ลูกจะทำแต่ความดี เหมือนที่พ่อเคยสอนมา เพื่อให้พระราชาหลับสบาย

(ซ้ำ * , *)

Credit:  พระราชาในนิทาน (English subtitle) 

           【OFFICIAL MV】| เสถียรธรรมสถาน

            https://www.youtube.com/watch?v=kagns...

            http://nailuangthai.blogspot.com/2016/12/king-in-fairy-tales.html

นิทานอีสปเรื่องนักเป่าขลุ่ย (The Flute Player)

The Flute Player

Once upon a time, there was a famous flute player in Rome. His name was Prince. At one of the shows, while Prince was playing the flute, he slipped and tumbled down the stage. People came running to carry him out, as he had broken his leg.

His listeners missed him, as he took many months to recover.

One day, an important man from Rome was organising a show. He invited Prince to make an appearance.

On the day of the show, when the curtains parted, a chorus was being played. Prince had not heard this before, as he was away from the theater for a long time.

The words of the chorus were “Rejoice, 0 Rome: you are safe now that the Prince is well!”

All the people stood up and clapped loudly. The flute player blew kisses to them, thinking that his listeners were happy to have him back.

The audience knew that Prince was making a mistake. Then, he bowed before the people. Suddenly, he lost control and fell off the stage. The song was in fact being played as an honour to the Prince of Rome.

                          "Self importance can be harmful."

The Flute Player (นักเป่าขลุ่ย)
Once upon a time, there was a famous flute player in Rome. His name was Prince. At one of the shows, while Prince was playing the flute, he slipped and tumbled down the stage. People came running to carry him out, as he had broken his leg.
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีนักเป่าขลุ่ยผู้มีชื่อเสียงโด่งดังคนหนึ่งในกรุงโรม เขาผู้นั้นมีนามว่าปริ้น ในการแสดงครั้งหนึ่งของเขา ขณะที่ปริ้นกำลังเป่าขลุ่ยอยู่นั้น เขาลื่นล้มกลิ้งตกเวที ผู้คนมาช่วยพาเขาขึ้นมาเนื่องจากปริ้นขาหัก 

His listeners missed him, as he took many months to recover.
ผู้ฟังของปริ้นไม่ได้ชมการแสดงของเขาเป็นเวลาหลายเดือนในช่วงที่เขารักษาตัว 

One day, an important man from Rome was organising a show. He invited Prince to make an appearance.
วันหนึ่ง ชายคนสำคัญจากโรมได้จัดการแสดงขึ้น และเขาก็ชวนปริ้นเข้าร่วมการแสดงในครั้งนั้นด้วย 

On the day of the show, when the curtains parted, a chorus was being played. Prince had not heard this before, as he was away from the theater for a long time.
ณ วันแสดง เมื่อผ้าม่านเปิดออก นักร้องคอรัสกำลังขับร้อง ในขณะที่ปริ้นกลับไม่เคยได้ยินเพลงที่กำลังร้องมาก่อน และเขาคิดว่าอาจเป็นเพราะเขาห่างหายจากโรงละครมาเป็นเวลานาน

The words of the chorus were “Rejoice, 0 Rome: you are safe now that the Prince is well!”
คอรัสเอ๋ยขึ้นมาว่า "ดีใจจัง, โอ้ โรม: ตอนนี้คุณรอดตัวแล้วเนื่องจากเจ้าชายทรงพอพระทัย"

All the people stood up and clapped loudly. The flute player blew kisses to them, thinking that his listeners were happy to have him back.
ผู้ชมทั้งหมดลุกขึ้นตบมือเสียงดัง นักเป่าขลุ่ยส่งจูบให้แก่ผู้ชมเหล่านั้น และกำลังคิดว่าผู้ฟังของเขามีความสุขที่ได้เห็นการกลับมาของเขา

The audience knew that Prince was making a mistake. Then, he bowed before the people. Suddenly, he lost control and fell off the stage. The song was in fact being played as an honour to the Prince of Rome.
ผู้ชมรู้ว่าปริ้นกำลังทำสิ่งที่ผิดพลาด หลังจากนั้นปริ้นโค้งคำนับต่อหน้าผู้ชม และทันใดนั้นเองเขาก็สูญเสียการควบคุมและตกเวทีไป ความจริงแล้วเพลงที่เล่นไปนั้นเป็นเพลงสรรเสริญเจ้าชายแห่งกรุงโรม

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
"Self importance can be harmful."
"การหลงตัวเองสามารถนำภัยมาสู้ตนได้"

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary)
slip (v.)  =  ลื่นไถล
tumble (v.) =  ล้ม, กลิ้งตีลังกา
organise (v.)  =  จัดตั้ง, สร้าง
curtain (n.)  =  ฉาก, ผ้าม่าน
rejoice (v.)  =  ปิติยินดี, มีความสุข
audience (n.)  =  ผู้ชม
bow (v.)  =  โค้งคำนับ

credit: http://shortstoriesshort.com/story/the-flute-player/

นิทานนานาชาติเรื่อง ลูกหมูสามตัว (The Three Little Pigs)

The Three Little Pigs

นิทานนานาชาติเรื่อง ลูกหมูสามตัว

Once upon a time there were three little pigs. One pig built a house of straw while the second pig built his house with sticks. 

นิทานนานาชาติเรื่อง ลูกหมูสามตัว

They built their houses very quickly and then sang and danced all day because they were lazy. 

นิทานนานาชาติเรื่อง ลูกหมูสามตัว

The third little pig worked hard all day and built his house with bricks.

นิทานนานาชาติเรื่อง ลูกหมูสามตัว

A big bad wolf saw the two little pigs while they danced and played and thought, “What juicy tender meals they will make!” He chased the two pigs and they ran and hid in their houses. The big bad wolf went to the first house and huffed and puffed and blew the house down in minutes. 

นิทานนานาชาติเรื่อง ลูกหมูสามตัว

The frightened little pig ran to the second pig’s house that was made of sticks. The big bad wolf now came to this house and huffed and puffed and blew the house down in hardly any time.

นิทานนานาชาติเรื่อง ลูกหมูสามตัว

Now, the two little pigs were terrified and ran to the third pig’s house that was made of bricks.

นิทานนานาชาติเรื่อง ลูกหมูสามตัว

The big bad wolf tried to huff and puff and blow the house down, but he could not. He kept trying for hours but the house was very strong and the little pigs were safe inside.

นิทานนานาชาติเรื่อง ลูกหมูสามตัว

He tried to enter through the chimney but the third little pig boiled a big pot of water and kept it below the chimney. The wolf fell into it and died.

นิทานนานาชาติเรื่อง ลูกหมูสามตัว

นิทานนานาชาติเรื่อง ลูกหมูสามตัว

The two little pigs now felt sorry for having been so lazy. They too built their houses with bricks and lived happily ever after.

The Three Little Pigs (ลูกหมูสามตัว)
Once upon a time there were three little pigs. One pig built a house of straw while the second pig built his house with sticks. They built their houses very quickly and then sang and danced all day because they were lazy. The third little pig worked hard all day and built his house with bricks.
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีลูกหมูสามตัว หมูตัวแรกสร้างบ้านด้วยฟาง  ในขณะที่หมูตัวที่สองสร้างบ้านของตัวเองด้วยไม้ พวกมันทั้งสองตัวจึงสามารถสร้างบ้านเสร็จในเวลาอันรวดเร็ว และไปร้องเพลงเต้นรำกันตลอดทั้งวันเพราะความขี้เกียจ  ส่วนลูกหมูตัวที่สามกลับทำงานอย่างหนักตลอดทั้งวันเพื่อสร้างบ้านที่ทำด้วยอิฐ

A big bad wolf saw the two little pigs while they danced and played and thought, “What juicy tender meals they will make!” He chased the two pigs and they ran and hid in their houses. The big bad wolf went to the first house and huffed and puffed and blew the house down in minutes.
เจ้าหมาป่าตัวใหญ่นิสัยเสียตัวหนึ่งได้มองเห็นลูกหมูสองตัวแรกกำลังเต้นระบำและเล่นกันอยู่จึงคิดว่า "เนื้อฉ่ำๆ และนุ่มๆ ของลูกหมูพวกนั้นช่างเป็นอาหารอันยอดเยี่ยมอะไรเช่นนี้" หมาป่าจึงไล่จับลูกหมูสองตัว ในขณะที่เจ้าลูกหมูทั้งสองตัวต่างก็วิ่งหนีเข้าไปหลบซ่อนตัวในบ้านของพวกตัวเอง  หมาป่าตรงเข้าไปยังบ้านหลังแรก มันหอบเพื่อสูดลมหายใจเข้าและพ่นลมเป่าไปยังบ้านที่ทำด้วยฟาง ทำให้บ้านพังลงมาภายในไม่กี่นาที 

The frightened little pig ran to the second pig’s house that was made of sticks. The big bad wolf now came to this house and huffed and puffed and blew the house down in hardly any time. Now, the two little pigs were terrified and ran to the third pig’s house that was made of bricks.
ลูกหมูตัวแรกตกใจกลัวอย่างมากจึงวิ่งไปยังบ้านของลูกหมูตัวที่สองที่สร้างขึ้นจากไม้ ตอนนี้หมาป่าตามมาถึงบ้านหลังนี้แล้วและก็พังบ้านหลังที่สองด้วยวิธีเดียวกับหลังแรกแม้ว่าจะต้องใช้ความพยายามอย่างมากก็ตามจนบ้านหลังที่สองก็พังลงมาได้ในที่สุด เมื่อเป็นเช่นนี้ลูกหมูน้อยทั้งสองตัวจึงอกสั่นขวัญเสียรีบวิ่งไปยังบ้านของลูกหมูตัวที่สามที่สร้างขึ้นด้วยอิฐ

The big bad wolf tried to huff and puff and blow the house down, but he could not. He kept trying for hours but the house was very strong and the little pigs were safe inside. He tried to enter through the chimney but the third little pig boiled a big pot of water and kept it below the chimney. The wolf fell into it and died.
หมาป่านิสัยเสียตัวนี้พยายามพังบ้านอิฐด้วยวิธีเดียวกับที่พังมาแล้วสองหลังก่อนหน้านี้แต่มันก็ไม่สามารถทำได้ มันใช้ความพยายามอยู่หลายชั่วโมงก็ไม่สำเร็จเพราะบ้านอิฐมีความแข็งแรงมากและลูกหมูทั้งสามตัวก็ปลอดภัยอยู่ภายในบ้านอิฐหลังนี้ เจ้าหมาป่ายังคงพยายามหาทางเข้าบ้านทางปล่องไฟ ลูกหมูทั้งสามตัวจึงต้มน้ำใส่ในหม้อใบใหญ่และนำหม้อที่มีน้ำร้อนนี้มาวางใต้ปล่องไฟ หมาป่าตกลงในหม้อที่มีน้ำร้อนและตายในที่สุด

The two little pigs now felt sorry for having been so lazy. They too built their houses with bricks and lived happily ever after.
ตอนนี้ลูกหมูสองตัวแรกรู้สึกเสียใจกับความเกียจคราญของพวกมัน ลูกหมูทั้งสองจึงสร้างบ้านใหม่ของตนด้วยอิฐและอยู่อย่างมีความสุขตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary)
straw (n.)  =  ฟาง
stick (n.)  =  ไม้
brick (n.)  =  อิฐ
tender (ADJ)  =  อ่อนนุ่ม
juicy (ADJ)  =  ฉ่ำ
huff (v.)  =  หอบ, ทำให้โกรธ
terrified (ADJ)  =  ขวัญเสีย
chimney (n.)  =  ปล่องไฟ



credit : http://shortstoriesshort.com/story/the-three-little-pigs/
            http://variety.teenee.com/foodforbrain/9522.html

นิทานอีสปเรื่องเด็กหญิงกับแมงมุม (The Girl and the Spider)

The Girl and the Spider
Once, there lived a beautiful girl named Amelia.

นิทานอีสปเรื่องเด็กหญิงกับแมงมุม

One day, Amelia was climbing the stairs to the attic to play with her toys. Alas! Her frock, made out of muslin cloth, was torn by a sharp nail. When Amelia saw the torn hem of her favourite frock, she became very sad. She kept crying for a long time. Hearing her sobs, a Spider who was busy weaving his web, came out. He asked, “What makes this beautiful girl sad?”

Amelia looked at him and sobbed. She said, “My lovely frock is torn. I am very sad.”

นิทานอีสปเรื่องเด็กหญิงกับแมงมุม

The Spider smiled and said, “Look at me! I work so hard in weaving my web. It takes hours and hours to create my home and only a second for it to be destroyed. I had made my home only yesterday. It was  ashed away by your maid this morning. I was also very sad. Then I thought that instead of being sad, I should start weaving my home, again. So, don’t cry now. Mend your frock, instead. That way, your precious tears won’t be wasted.”

                  "Do not waste time in thinking of what is lost".

The Girl and the Spider (เด็กหญิงกับแมงมุม)
Once, there lived a beautiful girl named Amelia.
ครั้งหนึ่งมีเด็กหญิงแสนสวยคนหนึ่งนามว่า อาเมเลีย

One day, Amelia was climbing the stairs to the attic to play with her toys. Alas! Her frock, made out of muslin cloth, was torn by a sharp nail. When Amelia saw the torn hem of her favourite frock, she became very sad. She kept crying for a long time. Hearing her sobs, a Spider who was busy weaving his web, came out. He asked, “What makes this beautiful girl sad?”
วันหนึ่งในขณะที่อาเมเลียกำลังปีนบันไดขึ้นไปยังห้องใต้หลังคาเพื่อเล่นของเล่นของเธอ อนิจจา! เสื้อคลุมของเด็กหญิงที่ทำผ้าฝ้ายมัสลินมีรอยตะปูเกี่ยวจนขาด  เมื่อมองเห็นรอยขาดของเสื้อตัวโปรดเธอรู้สึกเศร้าอย่างมาก และร้องให้อยู่เป็นเวลานาน แมงมุมตัวหนึ่งที่กำลังยุ่งอยู่กับการชักใยสร้างรังเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของเด็กหญิง จึงเอ๋ยถามอาเมเลียว่า "อะไรหรือที่ทำให้เด็กหญิงแสนสวยคนนี้รู้สึกเศร้าเช่นนี้?"

Amelia looked at him and sobbed. She said, “My lovely frock is torn. I am very sad.”
อาเมเลียมองไปยังแมงมุมตัวนั้นและคร่ำครวญว่า "เสื้อคลุมแสนสวยของหนูขาด หนูจึงเสียใจมาก"

The Spider smiled and said, “Look at me! I work so hard in weaving my web. It takes hours and hours to create my home and only a second for it to be destroyed. I had made my home only yesterday. It was  ashed away by your maid this morning. I was also very sad. Then I thought that instead of being sad, I should start weaving my home, again. So, don’t cry now. Mend your frock, instead. That way, your precious tears won’t be wasted.”
แมงมุมเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มและกล่าวว่า "ดูฉันสิสาวน้อย! ฉันต้องทำงานอย่างหนักในการชักใยเพื่อสร้างรัง ฉันต้องใช้เวลาหลายต่อหลายชั่วโมงกว่าจะสร้างบ้านและมันก็ถูกทำลายเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น ฉันเพิ่งสร้างบ้านของฉันเมื่อวานนี้ และมันก็ยับเยินไปแล้วด้วยฝีมือของหญิงรับใช้บ้านเธอเมื่อเช้านี้ ฉันเองก็เสียใจมากเช่นกัน หลังจากนั้นฉันคิดว่าแทนที่ฉันจะมามัวเสียใจกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นไปแล้ว ฉันควรเริ่มชักใยเพื่อสร้างบ้านอีกครั้ง ดังนั้นตอนนี้เธออย่าเสียใจไปเลยแล้วกลับมาซ่อมแซมเสื้อคลุมของเธอเสีย  วิธีนี้จะทำให้น้ำตาอันมีค่าของเธอไม่เสียเปล่า "

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
"Do not waste time in thinking of what is lost".
"อย่ามัวเสียเวลาคิดถึงแต่สิ่งที่ได้สูญเสียไปแล้ว"

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary)
attic (n.)  =  ห้องใต้หลังคา
alas (INT) = คำอุทานแสดงความเศร้าหรือเสียใจ
frock (n.)  =  เสื้อนอก
sob (v.)  =  สะอึกสะอื้น
mend (v.)  =  ซ่อม, แก้ไข
precious (ADJ) =  ล้ำค่า, ยอดเยี่ยม

credit: http://shortstoriesshort.com/story/the-girl-and-the-spider/

นิทานอีสปเรื่อง ลิงกับผึ้ง (The Ape and the Bee)

The Ape and the Bee

นิทานอีสปเรื่อง ลิงกับผึ้ง

Once, an Ape saw thick syrup under a tree. The syrup looked golden in the sunshine. The Ape saw more drops of the syrup falling from a branch of the tree.

The Ape thought, ‘Oh! That must be honey!’

The Ape looked up. He saw high above him, a hive. He also saw that the Bees were buzzing and working together to make honey.

นิทานอีสปเรื่อง ลิงกับผึ้ง

The Ape wished that he could climb up, break off a piece of the hive, chew it and enjoy the fresh honey! But he did not move at all. He sadly remembered, Just last week, I had tried to steal honey from the hive and the angry Bees had stung me! It was so painful!’

The Ape sighed!

นิทานอีสปเรื่อง ลิงกับผึ้ง

A Bee flying up to the hive looked at him. The Ape asked the Bee, “How are you able to make such a sweet wonderful liquid like honey, and at the same time, carry such a horribly painful sting?”

นิทานอีสปเรื่อง ลิงกับผึ้ง

The Bee nodded wisely and agreed, “Yes, you know our good work tastes sweet; but you must also know that when someone tries to steal it, our anger can be just as bitter!”

     "If you learn from your mistakes, you will not get hurt again."

นิทานอีสปเรื่อง ลิงกับผึ้ง

The Ape and the Bee (ลิงกับผึ้ง)

Once, an Ape saw thick syrup under a tree. The syrup looked golden in the sunshine. The Ape saw more drops of the syrup falling from a branch of the tree.

ครั้งหนึ่ง มีลิงตัวหนึ่งเห็นน้ำเชื่อมเหนียวข้นอยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง เห็นน้ำเชื่อมเป็นสีทองเมื่อถูกแสงอาทิตย์ส่อง  ลิงตัวนี้ยังเห็นน้ำเชื่อมหยดจากกิ่งไม้กิ่งหนึ่งด้วย

The Ape thought, ‘Oh! That must be honey!’

เจ้าจ๋อคิดว่า "โอ้! นั่นต้องเป็นน้ำผึ้งแน่ๆ"

The Ape looked up. He saw high above him, a hive. He also saw that the Bees were buzzing and working together to make honey.

ลิงเงยหน้าขึ้น มันเห็นรังผึ้งรวงหนึ่งอยู่สูงเหนือหัวของมัน  และมันยังเห็นอีกด้วยว่ามีผึ้งฝูงหนึ่งกำลังส่งเสียงหึมและช่วยกันทำงานเพื่อสร้างน้ำผึ้ง

The Ape wished that he could climb up, break off a piece of the hive, chew it and enjoy the fresh honey! But he did not move at all. He sadly remembered, Just last week, I had tried to steal honey from the hive and the angry Bees had stung me! It was so painful!’

เจ้าลิงปรารถนาว่ามันจะสามารถปีนขึ้นไปทำลายรังผึ้งรวงนั้น เคี้ยวมัน และมีความสุขกับน้ำผึ้งสดๆ แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้ มันยังจำเรื่องน่าเศร้านั้นได้เพราะเพิ่งเกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ข้าพยายามขโมยน้ำผึ้งจากรัง  เจ้าฝูงผึ้งพวกนั้นมันจึงโกรธ พวกมันต่อยข้า! ข้าเจ็บมาก! 

The Ape sighed!

เจ้าจ๋อถอนหายใจ!

A Bee flying up to the hive looked at him. The Ape asked the Bee, “How are you able to make such a sweet wonderful liquid like honey, and at the same time, carry such a horribly painful sting?”

ผึ้งตัวหนึ่งที่กำลังบินขึ้นไปยังรวงของมันมองลงมายังเจ้าจ๋อ  ลิงจึงเอ๋ยถามผึ้งว่า "เจ้าสามารถสร้างของเหลวสุดวิเศษที่มีรสชาดหวานอย่างน้ำผึ้ง ในขณะเดียวกันยังสามารถต่อยได้อย่างเจ็บปวดและน่าสยดสยองได้อย่างไรกัน"

The Bee nodded wisely and agreed, “Yes, you know our good work tastes sweet; but you must also know that when someone tries to steal it, our anger can be just as bitter!”

ผึ้งตัวนั้นพยักหน้าอย่างรู้ทันและเห็นด้วย "ใช่แล้ว เจ้ารู้จักความหวานของรสชาดที่เกิดจากผลจากการทำงานที่ดีของพวกเรา แต่เจ้าต้องรู้ด้วยว่าเมื่อใครก็ตามที่พยายามจะขโมยมัน ความโกรธของพวกเราสามารถเปลี่ยนไปเป็นความขมขื่นได้เช่นกัน "

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

"If you learn from your mistakes, you will not get hurt again."

"หากคุณเรียนรู้จากความผิดพลาดของตัวคุณเอง คุณก็จะไม่เจ็บปวดอีก"

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary)

syrup (n.)  =  น้ำเชื่อม

hive (n.)  =  รังผึ้ง

break off (PHRV)  =  พังทลาย

sigh (v.)  =  ถอนหายใจ

nod (v.)  =  พยักหน้า

credit: http://shortstoriesshort.com/story/the-ape-and-the-bee/

นิทานอีสปเรื่อง ชาวนากับสุนัข (The Farmer and the Dog)

The Farmer and the Dog

นิทานอีสปเรื่อง ชาวนากับสุนัข

One evening, a Farmer returned home from his farm. He had left his baby asleep in the cradle. His faithful Dog was watching over the child.

When the Farmer reached the room, he saw the baby’s cradle turned upside down and blood everywhere. The baby was missing.

The Farmer understood that a beast had killed his baby. Now he was very sad and upset.

นิทานอีสปเรื่อง ชาวนากับสุนัข

Then he saw that his Dog was lying quietly with blood on his mouth and body. The Farmer was so angry that he picked up a an axe and hit the Dog. The poor Dog cried out in pain and died.

The Farmer now rushed to the turned cradle and lifted it. His little son was perfectly safe and sleeping, peacefully!

A big, ugly Snake lay dead near the cradle.

นิทานอีสปเรื่อง ชาวนากับสุนัข

The Farmer was shocked. He was happy that his baby was safe, but very sad that his beloved Dog was dead.

Now he understood that his Dog had fought and killed the Snake to save the baby. He realised his mistake.

He had killed his loyal Dog without thinking. Sadly, he picked up his baby.

               "Do not make any decision when you are angry."

The Farmer and the Dog (ชาวนากับสุนัข)
One evening, a Farmer returned home from his farm. He had left his baby asleep in the cradle. His faithful Dog was watching over the child.
เย็นวันหนึ่ง ชาวนาคนหนึ่งกลับบ้านหลังจากที่เสร็จงานในฟาร์ม เขาได้วางลูกน้อยของเขาให้นอนอยู่ในเปล โดยมีสุนัขผู้จงรักภักดีของเขากำลังเฝ้ามองเด็กน้อยคนนั้น

When the Farmer reached the room, he saw the baby’s cradle turned upside down and blood everywhere. The baby was missing.
เมื่อชาวนาเดินไปถึงห้อง เขาพบว่าเปลเด็กพลิกคว่ำลงและมีเลือดเต็มไปหมด อีกทั้งลูกน้อยของเขาก็หายไปด้วย

The Farmer understood that a beast had killed his baby. Now he was very sad and upset. 
ชาวนาเข้าใจว่าต้องเป็นฝีมือสัตว์สักตัวหนึ่งที่ฆ่าลูกของตนเป็นแน่แท้ ตอนนี้เขาเศร้าและหัวเสียอย่างมาก

Then he saw that his Dog was lying quietly with blood on his mouth and body. The Farmer was so angry that he picked up a an axe and hit the Dog. The poor Dog cried out in pain and died. 
จากนั้นเขามองเห็นสุนัขของตนกำลังนอนอยู่เงียบๆ พร้อมกับมีคราบเลือดติดอยู่ที่ปากและบริเวณลำตัว ชาวนารู้สึกโกรธมาก เขาจึงหยิบขวานขึ้นมาและจามไปที่สุนัข  เจ้าสุนัขผู้น่าสงสารร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและตายในที่สุด

The Farmer now rushed to the turned cradle and lifted it. His little son was perfectly safe and sleeping, peacefully!
ชาวนี้รีบวิ่งกรูเข้าไปพลิกเปลที่คว่ำให้หงายและยกเปลขึ้นมาทันที  ลูกชายตัวน้อยของเขาปลอดภัยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เลย และกำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่

A big, ugly Snake lay dead near the cradle.
งูน่าเกลียดตัวใหญ่ตัวหนึ่งนอนตายอยู่ใกล้ๆ เปล

The Farmer was shocked. He was happy that his baby was safe, but very sad that his beloved Dog was dead.
ชาวนาตกใจมาก เขามีความสุขที่ลูกน้อยของเขาปลอดภัย แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกโศกเศร้าเหลือเกินที่สุนัขอันเป็นที่รักต้องมาตายจากไป

Now he understood that his Dog had fought and killed the Snake to save the baby. He realised his mistake.
ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่า สุนัขของเขาได้สู้และฆ่าเจ้างูยักษ์ตัวนั้นเพื่อปกป้องลูกน้อยของเขา เขาสำนึกแล้วว่าตัวเองได้ทำผิดพลาดไป

He had killed his loyal Dog without thinking. Sadly, he picked up his baby.
เขาได้ฆ่าสุนัขผู้ซื่อสัตย์ของตัวเองโดยปราศจากความยั้งคิด เขาอุ้มลูกน้อยของตนขึ้นมาด้วยความเศร้า

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
"Do not make any decision when you are angry."
"อย่าตัดสินสิ่งใดขณะที่คุณกำลังโกรธ"

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary) 
cradle (n.)  =  เปลเด็ก
faithful (adj.)  =  ซื่อสัตย์, จงรักภักดี, ไว้ใจได้
beast (n.)  =  สัตว์
axe (n.)  =  ขวาน
peacefully (adv.)  =  อย่างสงบ
beloved (adj.)  =  เป็นที่รัก
realise (v.)  =  เข้าใจ, ตระหนัก, รู้, สำนึก



credit: http://shortstoriesshort.com/story/the-farmer-and-the-dog/

นิทานอีสปเรื่อง เด็กหญิงกับแม่ไก่ (The Young Girl and the Hen)

The Young Girl and the Hen

นิทานอีสปเรื่อง เด็กหญิงกับแม่ไก่

A Young Girl lived on a farm with her parents. She loved to play with the farm animals. 

One day, while she was playing with the hens and their chicks, a hen pecked her finger and bit it.

“Oh, Papa!” the Young Girl ran to her father, crying and holding out her hand.

The Young Girl’s father asked her, “My bonny little girl! What happened?”

นิทานอีสปเรื่อง เด็กหญิงกับแม่ไก่

The Young Girl said, “Oh Papa! The Hen hurt me! I am so kind to them, yet one of them bites my fingers every time I go to play with them. They are not nice!”

The Young Girl’s father took her small hand in his own large one. “The poor Hens think you have come to harm them or their little children. So they are scared of you and bite in fear. You should be careful. First play with them from a distance. When you become friends, then they will never bite you”.

นิทานอีสปเรื่อง เด็กหญิงกับแม่ไก่

Her father continued, “My dear girl. You should try to understand and respect each creature. Even if they are not like us, they also have feelings and fears!”

"First understand people or animals and then get close to them."

The Young Girl and the Hen (เด็กหญิงกับแม่ไก่ )

A Young Girl lived on a farm with her parents. She loved to play with the farm animals. 

เด็กหญิงคนหนึ่งอาศัยอยู่ในฟาร์มกับพ่อแม่ หนูน้อยรักที่จะเล่นกับสัตว์ต่างๆ ในฟาร์ม

One day, while she was playing with the Hens and their Chicks, a Hen pecked her finger and bit it.

วันหนึ่งขณะที่หนูน้อยกำลังเล่นอยู่กับฝูงแม่ไก่และลูก ๆ ของพวกมัน แม่ไก่ตัวหนึ่งก็ได้มาจิกและไชเข้าที่นิ้วของเธอ

“Oh, Papa!” the Young Girl ran to her father, crying and holding out her hand.

"ฮื้อ... พ่อจ๋า!" เด็กหญิงวิ่งไปหาพ่อของเธอ ร้องไห้พร้อมกับยื่นมือออกมา

The Young Girl’s father asked her, “My bonny little girl! What happened?”

พ่อของหนูหน้อยเอ๋ยถามลูกสาวว่า "สาวน้อยผู้น่ารักของพ่อ! เกิดอะไรขึ้นกับลูกงั้นหรือ?"

The Young Girl said, “Oh Papa! The Hen hurt me! I am so kind to them, yet one of them bites my fingers every time I go to play with them. They are not nice!”

เด็กหญิงตอบกลับไปว่า "พ่อจ๋า! แม่ไก่มาทำร้ายหนู! หนูจะไม่ใจดีกับพวกมันอีกแล้ว มีแม่ไก่ตัวหนึ่งมาจิกนิ้วของหนูทุกครั้งที่หนูไปเล่นกับพวกมัน พวกมันไม่น่ารักเอาเสียเลย!"

The Young Girl’s father took her small hand in his own large one. “The poor Hens think you have come to harm them or their little children. So they are scared of you and bite in fear. You should be careful. First play with them from a distance. When you become friends, then they will never bite you” .

พ่อของหนูน้อยกุมมือเล็กๆ ของลูกสาวไว้ "แม่ไก่แย่ๆ พวกนั้นคงคิดว่าหนูจะมาทำอันตรายพวกมันและลูก ๆ ของพวกมัน ดังนั้นพวกมันเลยจิกกัดไปเพราะความกลัว ลูกควรระวังตัวไว้  สิ่งแรกเลยเวลาเล่นกับพวกมันหนูต้องไม่เข้าใกล้มันมากเกินไป และเมื่อหนูกับพวกมันคุ้นเคยกันจนมันคิดว่าหนูเป็นเพื่อนกับพวกมันแล้ว พวกมันก็จะไม่กัดหนูอีก" 

Her father continued, “My dear girl. You should try to understand and respect each creature. Even if they are not like us, they also have feelings and fears!”

"คนดีของพ่อ ลูกควรพยายามเข้าใจและใส่ใจกับสัตว์แต่ละชนิด แม้มันจะไม่เหมือนกับเราแต่มันก็มีความรู้สึกและกลัวเหมือนกัน"

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

"First understand people or animals and then get close to them."

"ควรเข้าใจผู้อื่นและสัตว์ต่างๆ ก่อนเข้าไปทำความรู้จักคุ้นเคย"

คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary)
peck (v.)  =  จิก

holding out =  ยื่นมือออกมา

bonny (adj.)  =  แข็งแรง, น่ารัก, สวยงาม, ร่าเริง

hurt (v.)  =  ทำให้เสียใจ, ทำให้เจ็บปวด

respect (v.)  =  เอาใจใส่, เคารพ

close to =  เป็นเพื่อนกัน, สนิทสนมกับ

credit:http://shortstoriesshort.com/story/the-young-girl-and-the-hen/