The Foolish Lion and the Clever Rabbit
Once upon a time, there lived a cruel lion by the name of Bhasuraka, in a dense forest. He was very powerful, ferocious and arrogant. He used to kill the animals of the forest to gratify his hunger. This action of the lion became the cause of worry for the animals of the forest. They were worried that after sometime none of them would be left alive. They discussed this problem among themselves and came upon the decision to hold a meeting with the lion. They wanted to arrive on a friendly settlement with the lion and to put an end to the problem.
One day, as per the plan, all the animals of the forest gathered under a big tree. They invited the King Lion to attend the meeting. In the meeting, the representative of the animals said,” Your Majesty, it is our happiness, that we got you as our king. We are all the more happy that you are attending this meeting”. The King lion thanked them and replied, “What is the matter? Why we have gathered here?” All the animals started looking at each other. They were recollecting enough courage to start the topic. One of the animals stood up and said,” Sir, its natural that have to kill us for your food. But, killing more than what is required is not a good approach. If you go on killing the animals without any purpose, very soon a day will come, when there will be no animal left in the forest.” The king lion roared, “So what do you want?”One of the animals replied, “Your Majesty, we have already discussed the problem ourselves and have come upon a solution. We have decided to send one animal daily to your den. You can kill and eat it, the way you like. This will also save you from the trouble of hunting.” The lion replied, “Fine. I agree to this proposal, but make sure that the animal must reach to me in time, otherwise, I'll kill all the animals of the jungle." The animals agreed to this proposal.From that day onwards, daily an animal was sent to the lion to become his food. The lion was very happy to have his food right before him without taking any pains of hunting. So, everyday it was the turn of one of the animals. Once, it was the turn of a rabbit to go to the lion’s den. The rabbit was old and wise. He was unwilling to go, but the other animals forced him to go. The rabbit thought of a plan which would save his life and the lives of other animals of the forest. He took his own sweet time to go to the Lion and reached the lion’s den a little late than the usual time.The Lion was getting impatient on not seeing any animal by the time. The Lion got extremely furious when he saw a small rabbit for his meal. He swore to kill all the animals. The rabbit with folded hands hesitatingly explained, “Your Majesty. I am not to be blamed for that. Actually, six rabbits were sent to make your meal, but five of them were killed and devoured by another lion. He also claimed to be the king of the forest. I have somehow escaped to reach here safely." The king lion howled in great anger and said, “Impossible, there cannot be another king of this forest. Tell me. Who is he? I’ll kill him. Take me to the place, where you saw him.” The intelligent rabbit agreed and took the Lion towards a deep well, filled with water. When they reached near the well, the rabbit said,” This is the place where he lives. He might be hiding inside.”The Lion looked into the well and saw his own reflection. He thought it was the other Lion. The Lion was furious and started growling. Naturally the image in the water, the other Lion, was also equally angry. In order to kill the other Lion, he jumped into the well. The Lion darted his head against the rocks and drowned in the deep well. The wise rabbit, with a sigh of relief went back to other animals and narrated the whole story. All the animals got happy and praised the rabbit for his wit. Thus, the jubilant rabbit saved all the animals from the proud Lion and they all lived cheerfully thereafter.The Foolish Lion and the Clever Rabbit (สิงโตจอมเขลากับกระต่ายชาญฉลาด)
Once upon a time, there lived a cruel lion by the name of Bhasuraka, in a dense forest. He was very powerful, ferocious and arrogant. He used to kill the animals of the forest to gratify his hunger.
กาลครั้งหนึ่ง มีสิงโตโหดร้ายตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าทึบนามว่า พสุระกะ มันมีพละกำลังมาก ดุร้าย ทระนงโอหัง และยังพออกพอใจในการฆ่าสัตว์ต่างๆ ในป่าเพื่อตอบสนองความหิวโหยของตน
This action of the lion became the cause of worry for the animals of the forest. They were worried that after sometime none of them would be left alive. They discussed this problem among themselves and came upon the decision to hold a meeting with the lion. They wanted to arrive on a friendly settlement with the lion and to put an end to the problem.
ส่งผลให้สัตว์ในป่าวิตกกังวลเป็นอย่างมาก พวกมันเกรงว่าสักวันหนึ่งจะไม่มีสัตว์ตัวใดหลงเหลืออยู่ในป่าแห่งนี้ เหล่าสัตว์จึงปรึกษาหารือถึงปัญหานี้และตัดสินใจว่าจะไปพบกับสิงโต และหารือถึงข้อตกลงเพื่อแก้ปัญหาฉันมิตรกับสิงโต
One day, as per the plan, all the animals of the forest gathered under a big tree. They invited the King Lion to attend the meeting. In the meeting, the representative of the animals said,” Your Majesty, it is our happiness, that we got you as our king. We are all the more happy that you are attending this meeting”. The King lion thanked them and replied, “What is the matter? Why we have gathered here?”
วันหนึ่งสัตว์ทั้งหมดมารวมตัวกันในป่าใต้ต้นไม้ใหญ่ตามแผน พวกมันชักชวนให้สิงโตมาร่วมประชุมด้วย ในที่ประชุม สัตว์ที่เป็นตัวแทนกล่าวขึ้นว่า "ท่านราชาแห่งป่า พวกเรามีความสุขมากที่มีท่านเป็นประมุขของพวกเรา และมีความสุขยิ่งขึ้นอีกที่ท่านมาร่วมประชุมในครั้งนี้" สิงโตขอบคุณสัตว์ทั้งหลายและตอบกลับไปว่า "มีเรื่องอะไรกัน ทำไมพวกเราต้องมารวมตัวกันที่นี่"
All the animals started looking at each other. They were recollecting enough courage to start the topic. One of the animals stood up and said,” Sir, its natural that have to kill us for your food. But, killing more than what is required is not a good approach. If you go on killing the animals without any purpose, very soon a day will come, when there will be no animal left in the forest.” The king lion roared, “So what do you want?”
สัตว์ทุกตัวหันไปมองหน้ากัน รวบรวมความกล้าพอเปิดหัวเรื่อง สัตว์ตัวหนึ่งยืนขึ้นแล้วกล่าวว่า "มันคือธรรมชาติที่ท่านฆ่าพวกเราเพื่อเป็นอาหาร แต่การฆ่ามันมากเกินความต้องการนั้นไม่ใช่เรื่องดี หากท่านฆ่าสัตว์แบบไม่มีเหตุผล ในเร็ววันอันใกล้ป่าแห่งนี้จะไม่มีสัตว์หลงเหลืออีกต่อไป" สิงโตร้องคำราม "แล้วเจ้าต้องการอะไร"
One of the animals replied, “Your Majesty, we have already discussed the problem among ourselves and have come upon a solution. We have decided to send one animal daily to your den. You can kill and eat it, the way you like. This will also save you from the trouble of hunting.” The lion replied, “Fine. I agree to this proposal, but make sure that the animal must reach to me in time, otherwise, I'll kill all the animals of the jungle." The animals agreed to this proposal.
สัตว์ตัวหนึ่งตอบว่า "ท่านเจ้าป่า พวกเราได้ปรึกษาร่วมกันถึงปัญหานี้และได้ข้อสรุปออกมาว่า พวกเราจะส่งสัตว์ให้ท่านถึงถ้ำวันละตัว ท่านสามารถฆ่าและกินสัตว์ตัวนั้นได้ตามที่ท่านปรารถนา วิธีนี้จะทำให้ท่านปลอดภัยจากการล่า" สิงโตตอบว่า "ไม่มีปัญหา ข้าเห็นด้วย แต่ถึงเวลาต้องมีสัตว์ถูกส่งมาให้ข้าแน่ๆ นะ ไม่อย่างนั้น ข้าจะฆ่าสัตว์ในป่านี้ให้เกลี้ยง" เหล่าสัตว์เห็นด้วยกับแนวทางดังกล่าว
From that day onwards, daily an animal was sent to the lion to become his food. The lion was very happy to have his food right before him without taking any pains of hunting. So, everyday it was the turn of one of the animals. Once, it was the turn of a rabbit to go to the lion’s den. The rabbit was old and wise. He was unwilling to go, but the other animals forced him to go. The rabbit thought of a plan which would save his life and the lives of other animals of the forest. He took his own sweet time to go to the Lion and reached the lion’s den a little late than the usual time.
หลังจากนั้น ในทุกๆ วัน จะมีสัตว์หนึ่งตัวถูกส่งไปให้สิงโตเพื่อเป็นอาหาร สิงโตมีตวามสุขมากที่มีอาหารมาส่งให้ตรงหน้าโดยที่ตัวเองไม่ต้องเจ็บตัวจากการล่า ดังนั้นในทุกวันสัตว์หนึ่งตัวจะถูกนำส่งให้สิงโต จนกระทั่งถึงคิวของกระต่าย กระต่ายตัวนี้แก่และฉลาด มันรู้สึกไม่ยินดีนักที่จะต้องถูกส่งไปเป็นอาหารของสิงโต กระต่ายจึงคิดวางแผนเพื่อให้ตัวเองรอดตายและยังคงได้อาศัยอยู่กับสัตว์ตัวอื่นๆ ในป่า กระต่ายจึงเดินโอ้เอ้ถ่วงเวลาไปหาสิงโต จึงทำให้มันมาถึงถ้ำสิงโตช้ากว่าปกติ
The Lion was getting impatient on not seeing any animal by the time. The Lion got extremely furious when he saw a small rabbit for his meal. He swore to kill all the animals. The rabbit with folded hands hesitatingly explained, “Your Majesty. I am not to be blamed for that. Actually, six rabbits were sent to make your meal, but five of them were killed and devoured by another lion. He also claimed to be the king of the forest. I have somehow escaped to reach here safely."
สิงโตกระวนกระวายใจที่ไม่เห็นมีสัตว์ตัวใดมาในเวลานั้น มันโกรธแทบคลั่งเมื่อเห็นเพียงเจ้ากระต่ายตัวน้อยที่จะมาเป็นอาหาร มันสาบานว่าจะฆ่าสัตว์ทุกตัวในป่าแห่งนี้ กระต่ายรีบโบกมือทั้งสองทันทีเพื่ออธิบาย "ท่านเจ้าป่า ท่านอย่าตำหนิข้าในเรื่องนั้น อันที่จริงแล้วจะมีกระต่ายหกตัวถูกส่งมาเป็นอาหารของท่าน แต่ห้าตัวถูกสิงโตอีกตัวหนึ่งฆ่าและกินในพริบตา สิงโตตัวนั้นอ้างว่ามันคือเจ้าป่า ตัวข้าเองก็หนีมาที่นี่เพื่อความปลอดภัย"
The king lion howled in great anger and said, “Impossible, there cannot be another king of this forest. Tell me. Who is he? I’ll kill him. Take me to the place, where you saw him.” The intelligent rabbit agreed and took the Lion towards a deep well, filled with water. When they reached near the well, the rabbit said,” This is the place where he lives. He might be hiding inside.”
้เจ้าป่าร้องด้วยความโกรธเป็นที่สุด และกล่าวว่า "เป็นไปไม่ได้ ไม่มีเจ้าป่าตัวไหนอีกแล้วในป่าแห่งนี้ เจ้ากระต่ายบอกข้ามานะ มันผู้นั้นเป็นใคร ข้าจะไปฆ่ามัน เจ้าจงพาข้าไปยังที่ที่เจ้าพบเห็นมัน" กระต่ายหัวแหลมยินดีและนำสิงโตไปยังบ่อลึกที่มีน้ำอยู่เต็มบ่อ เมื่อมันทั้งสองไปถึงบริเวณใกล้บ่อ กระต่ายเอ๋ยขึ้นว่า "ที่แห่งนี้แหล่ะคือ ที่ที่สิงโตอีกตัวอาศัยอยู่ มันอาจจะซ่อนตัวอยู่ในนั้น
The Lion looked into the well and saw his own reflection. He thought it was the other Lion. The Lion was furious and started growling. Naturally the image in the water, the other Lion, was also equally angry. In order to kill the other Lion, he jumped into the well. The Lion darted his head against the rocks and drowned in the deep well.
สิงโตมองไปในบ่อ และเห็นภาพสะท้อนของตัวเอง แต่มันกลับคิดว่าสิ่งที่เห็น คือ สิงโตอีกตัวหนึ่งมันจึงโกรธมากและเปร่งเสียงกร้าว ซึ่งภาพสะท้อนในน้ำที่แสดงออกมาก็เป็นอาการโกรธของตัวสิงโตโดยธรรมชาตินั่นเอง มันกระโดดลงไปในบ่อเพื่อจะฆ่าสิงโตอีกตัว ด้วยความที่สิงโตเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วหัวของมันจึงไปกระแทกเข้ากับหินและจมลงไปในบ่อลึก
The wise rabbit, with a sigh of relief went back to other animals and narrated the whole story. All the animals got happy and praised the rabbit for his wit. Thus, the jubilant rabbit saved all the animals from the proud Lion and they all lived cheerfully thereafter.
กระต่ายผู้ชาญฉลาดถอนหายใจอย่างผ่อนคลาย และกลับไปหาสัตว์ตัวอื่นๆ พร้อมกับเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ฟัง สัตว์ทุกตัวในป่ามีความสุขและสรรเสริญในสติปัญญาของกระต่าย กระต่ายดีใจที่สามารถช่วยเหล่าสัตว์อื่นให้รอดพ้นจากสิงโตที่หยิ่งทะนงไว้ได้ พวกมันจึงอยู่กันอย่างมีความสุขตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
"Intelligence is superior to physical strength."
"ความฉลาดเหนือกว่าความแข็งแกร่งทางกายภาพ"
คำศัพท์น่ารู้ (Vocabulary)
ferocious (adj.) = ดุร้าย, ป่าเถื่อน, โหดร้าย
arrogant (adj.) = ทระนงโอหัง
gratify (v.) = ชอบใจ, พอใจ
settlement (n.) = การทำข้อตกลง
courage (n.) = ความกล้าหาญ
den (n.) =. ถ้ำสัตว์
proposal (n.). =. ข้อเสนอ, แนวทาง
impatience (n.) = กระสับกระส่าย, ความไม่อดทน
furious (adj.) = โกรธมาก
superior (adj.) = ดีกว่า, เหนือกว่า
Credit:// https://www.culturalindia.net/indian-folktales/panchatantra-tales/foolish-lion-clever-rabbit.html
